Συνομιλώντας με τη Σκιά μου
Δεν θυμάμαι πότε άρχισε να μου μιλάει. Ίσως μια μέρα που ο ήλιος δεν ανέτειλε όπως έπρεπε, ή μια νύχτα που ο ύπνος αρνήθηκε να με πάρει μαζί του. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η φαντασία μου. Ένας ψίθυρος που έμοιαζε με τη φωνή μου, αλλά με περισσότερη ειρωνεία. Ένας καθρέφτης δίχως είδωλο, μια σιλουέτα δίχως φως.