⚈ Fantazio

Ήταν από εκείνες τις κυριακάτικες εσπέρες που – όπως λέει το τραγουδάκι – θα ήθελες να μην ξημέρωνε ποτέ Δευτέρα. «Πάει κι αυτή κι η Κυριακή / και η χαρά μας πάει / ήτανε τόσο βιαστική / όπως και κάθε Κυριακή / που πριν τη ζήσουμε περνάει»….

Ο οδηγός τού Κυρίου Γενικού… διακόπτη ήτο προαγωγός αλλά αθωώθηκε. Διαφθορά στο Δημόσιο κι όχι μόνο (Μαφία και Καμόρα – η λογική τής συμμορίας, αλλαξοκωλιές και γλειψίματα, περιθωριοποιήσεις κι αποκλεισμοί, ρατσισμός κι απόρριψη κάθε διαφορετικού) κάπου-κάπως-κάποτε, σε μια άλλη χώρα, φυσικά, που τη λέγανε …Δανιμαρκία………………

Οι ψυχολογικοί μηχανισμοί μερικών ανθρώπων είναι τόσο προβλέψιμοι! Ειδικά, άμα τους ξέρεις καλά μέσα στα χρόνια. Ή όταν είναι τόσο νευρωτικοί που κάνει μπαμ η υστερία τους και το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο.

Ήμουνα που ήμουνα συγχυσμένος μετά από ένα ερωτικό καυγαδάκι… τι τα θέλω εγώ παρόμοια μπλεξίματα σε τέτοια ηλικία; Να πάθω καν'α έμφραγμα, να πάθω εγκεφαλικό και να κυκλοφορώ ανάπηρος στα θέατρα; Δεν λέει! «Ήτανε στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάϊδαρος κι αποστραβώθηκε».

Αυθεντικός διάλογος έξω από τις τουαλέτες (μπροστά από την ψύκτη) τρίτου ορόφου μεγάλου κτηρίου γραφείων (αστραφτερού – μέταλλο και γυαλί):

Η φωνή ήταν κυματιστή. Η διήγησις ελάμβανε χώραν επί του πεζοδρόμου γνωστού οψοπωλείου στα Εξάρχεια. Η ταβέρνα ήταν ξακουστή για τις λιχουδιές αλλά και για τους …ωτακουστές της. Επειδή σύχναζαν διάφοροι ενδιαφέροντες τύποι (καλλιτέχνες και λογοτέχνες – τρελοί με τα …ούλα τους, εν ολίγοις) όλο και κάτι έχει να ψαρέψει το αυτί κάθε φιλοπεριέργου.