Ο έρωτας είναι τυφλός έλεγε ο Σαίξπηρ ,για κάθε ανθρώπινο όν η αγάπη το πάθος ,ο πόθος έχουν το δικό τους ξεχωριστό όνομα ,έτσι αντιλαμβάνονται στην ζωή τον κόσμο των συναισθημάτων ,για τον Οθέλλο στο όνομα της Νίκης κρυβόταν ο δικός του μυστικός κόσμος ο κόσμος των δικών του συναισθημάτων.
Η συνάντηση μας με τον Οθέλλο κανονίστηκε για τις εικοσιπέντε Μαΐου στην Βιέννη στις οκτώ η ώρα το βράδυ στο Cafe Sacher κοντά στο καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου απέναντι από την όπερα στην οδό Philharmoniker .
Βαδίζοντας από την Tσιμισκή έφτασα στην Τούμπα ,όπως έκανα συχνά κάθε φορά που έφευγα νωρίς το βράδυ από την εφημερίδα .
ο Χειμώνας έτριζε ήδη τα δόντια του , ήταν αρχές Δεκέμβρη , πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, και ο Οθέλλος μετά από μακρά σιωπή που κράτησε πάνω -κάτω ένα χρόνο επικοινώνησε ως εκ θαύματος μαζί μου και ζήτησε να συναντηθούμε σήμερα που θα ερχόταν στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφτεί τον αδελφό του τον Περικλή.
