| Moments of my life |
|---|
Το γεροντάκι της ιστορίας μας για άλλη μια μέρα αφού περιπλανήθηκε στους δρόμους της Αθήνας τρικλίζοντας και σκοντάφτοντας στα κατεστραμμένα πλακάκια της Μιχαλακοπούλου, ζητιανεύοντας έξω από τα λαμπερά της μαγαζιά, στολισμένα με κόκκινα αυγά και λαμπάδες ,γεμάτα παιχνίδια και ρούχα πολύχρωμα, ζωντανά σαν τον ανοιξιάτικο ουρανό της .
Ήταν δεν ήταν 150 cm ,τα αυτιά του στις άκρες ήταν μυτερά σαν ανάποδα τρίγωνα. Φορούσε ένα πράσινο Τζάκετ και ένα γαλάζιο πουκάμισο με κόκκινο γιακά.
«Μεγάλωσα ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ, άσπρισαν σε ένα λεπτό κρόταφοι και ζάρωσε πρόσωπο και κορμί σε ένα ξημέρωμα ,σκόρπισα σαν άνθρωπος από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειές να πείσω τον άνθρωπο που λάτρεψα να μοιραστούμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε ένα κοινό δρόμο -Λέξη μοναδική , μόνο η ψυχή ενός ερωτευμένου αληθινά, αντιλαμβάνεται την...
Κοιτούσε ώρα τώρα από ψηλά την χιονισμένη πόλη, μουντή και αφιλόξενη να ρουφάει με τον ίσκιο από το βουνό της που καμάρωνε στα πόδια της, τις στάλες από τα δάκρυα του, σαν να την δυνάμωναν για να μπορεί έπειτα να καταβροχθίσει την καρδιά του.
