Το ξωτικό
Ήταν δεν ήταν 150 cm ,τα αυτιά του στις άκρες ήταν μυτερά σαν ανάποδα τρίγωνα. Φορούσε ένα πράσινο Τζάκετ και ένα γαλάζιο πουκάμισο με κόκκινο γιακά.
📖 Στιγμές από την ζωή μου
Ήταν δεν ήταν 150 cm ,τα αυτιά του στις άκρες ήταν μυτερά σαν ανάποδα τρίγωνα. Φορούσε ένα πράσινο Τζάκετ και ένα γαλάζιο πουκάμισο με κόκκινο γιακά.
«Μεγάλωσα ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ, άσπρισαν σε ένα λεπτό κρόταφοι και ζάρωσε πρόσωπο και κορμί σε ένα ξημέρωμα ,σκόρπισα σαν άνθρωπος από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειές να πείσω τον άνθρωπο που λάτρεψα να μοιραστούμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε ένα κοινό δρόμο -Λέξη μοναδική , μόνο η ψυχή ενός ερωτευμένου αληθινά, αντιλαμβάνεται την...
Κοιτούσε ώρα τώρα από ψηλά την χιονισμένη πόλη, μουντή και αφιλόξενη να ρουφάει με τον ίσκιο από το βουνό της που καμάρωνε στα πόδια της, τις στάλες από τα δάκρυα του, σαν να την δυνάμωναν για να μπορεί έπειτα να καταβροχθίσει την καρδιά του.
Είχε πάρει να βραδιάζει, ο χειμώνας δεν έλεγε να φύγει ,Μάρτης μήνας και τα δέντρα λύγιζαν από τον αγέρα λες και ήταν μεσοχείμωνο, χιόνιζε από ώρα και το σκηνικό όπως διαμορφωνόταν με τις άσπρες τούφες να χτυπούν το παράθυρο μου σχηματίζοντας περίεργα σχήματα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι με φόβιζε ,είχαν απαγορέψει και την κυκλοφορία και αυτή η...