Terror in the Normans Garden

2019-06-22
◼ Σειρά διηγημάτων: Στιγμές από τη ζωή μου

Terror in the Normans Garden

Ταξίδευα ήδη τέσσερις ώρες , είχα ξεκινήσει από το Λονδίνο οδικώς με προορισμό το Μπρίστολ με ένα αυτοκίνητο που είχα προλάβει να νοικιάσω από το αεροδρόμιο, ένα Honda civic,  μοντέλο του 2002, εκείνα ξέρετε με την χαμηλή μούρη μπροστά .

Το άσπρο χρώμα του είχε γίνει σταχτί προς το μαύρο από την πολυκαιρία, εικοσαετία κόντευε να συμπληρώσει ,αλλά αυτό ήταν διαθέσιμο άμεσα μια και δεν μπορούσα να περιμένω και αυτό μου έδωσε η ευγενέστατη υπάλληλος από την εταιρεία ενοικιάσεως που απευθύνθηκα  ,μια γλυκύτατη κυρία γύρω στα σαράντα πέντε με μαύρα μαλλιά μακριά έως τους ώμους  , μια συμπαθητική φυσιογνωμία με ένα χαμόγελο  μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της.

Προτίμησα την διαδρομή μέσω της πόλης Reading και της Swindon διασχίζοντας όλο το North Wessex για να φθάσω στο Μπρίστολ ,μπαίνοντας στην πόλη ακολούθησα την κεντρική οδό που διασχίζει σχεδόν όλο το Μπρίστολ την Victoria str, καλά να είναι το GPS και όπως έλπιζα με έφερε μπροστά στο Ξενοδοχείο που θα διέμενα το σαββατοκύριακο, το Novotel Bristol Centre Hotel πάνω στην οδό B4053 ,ένα παραδοσιακό κοκκινόχρωμο κτήριο με τούβλα που θύμιζε έντονα τα παραδοσιακά βρετανικά κτήρια.

Πάρκαρα το αυτοκίνητο στο υπόγειο parking  του ξενοδοχείου και ανέβηκα τα σκαλιά που οδηγούσαν στην ρεσεψιόν,  με καλωσόρισαν και μετά από μια σύντομη συζήτηση που είχα με την υπεύθυνη της υποδοχής, μια ευγενέστατη και ευχάριστη δεσποινίδα με πανέμορφα πράσινα μάτια , αφού με ρώτησε αν ήταν  ευχάριστο το ταξίδι μου μου ευχήθηκε καλή διαμονή και μου παρέδωσε το κλειδί από το δωμάτιο που είχα κάνει κράτηση μέρες τώρα, ήταν στον πρώτο όροφο με πρόσοψη στην λεωφόρο Β4053, ένα άνετο δωμάτιο πεντακάθαρο και με λεπτό γούστο επιπλωμένο.

Τακτοποίησα την μικρή μου βαλίτσα που είχα πάρει μαζί μου με τα απολύτως απαραίτητα στην ντουλάπα- λίγα ρούχα, την κολόνια μου ,  την οδοντόβουρτσα μου και την οδοντόπαστα μου,τα ρούχα τα άφησα  όπως ήταν διπλωμένα μέσα στην βαλίτσα και την κολόνια την οδοντόβουρτσα και την οδοντόπαστα μου τις τοποθέτησα μπροστά στον καθρέπτη του μπάνιου με την σειρά και ανάλογα με το ύψος τους  και σε απόλυτη στοίχιση ,σαν στρατιωτάκια σε παρέλαση -Μόλις τελείωσα αποφάσισα να βγω μία βόλτα στην πόλη, προτίμησα αντί να πάρω το ασανσέρ  και να κατέβω στο ισόγειο μια και το δωμάτιο μου βρισκόταν στον πρώτο όροφο να κατέβω από τα σκαλιά του ξενοδοχείου .

Έφτασα στο λόμπι έστριψα δεξιά προς την έξοδο του ξενοδοχείου και βγήκα στον δρόμο για ένα περίπατο για να εγκλιματιστώ στην πόλη που την επισκεπτόμουν για πρώτη φορά και μου ήταν παντελώς άγνωστη.

Προχώρησα πάνω στην οδό Victoria st και αφού έκανα ένα μεγάλο κύκλο γύρω από το ξενοδοχείο παρατηρώντας τα ανακατωμένα μοντέρνα κτήρια της πόλης μετά παραδοσιακά βρετανικά κτίσματα με τα κόκκινα τούβλα. 

Έκανα μία σύντομη στάση  σε ένα Subway για να τσιμπήσω κάτι πρόχειρο γιατί το στομάχι μου γουργούριζε ρυθμικά από την πείνα .

"Σήκωσα το τηλέφωνο " και κάλεσα τον Jon Fox, ένα Άγγλο επενδύτη που είχα γνωρίσει πριν λίγους μήνες σε μια επίσκεψη μου στο Λονδίνο, βεβαία η καταγωγή του όπως μου είπε αργότερα ήταν από την βόρεια Ουαλία - O Jon μετά την γνωριμία μας με είχε καλέσει στο Bristol για να συζητήσουμε για μια επένδυση στον τουρισμό που ήθελε να κάνει στην Ελλάδα - κουδούνισε μερικές φορές το κινητό μου και άκουσα την φωνή του « Καλημέρα ποιος είναι;» η φωνή του βαριά  αλά είχε μέσα της αυτήν την βρετανική προφορά που απολαμβάνεις να ακούς « Καλημέρα Jon ο Φίλιππος είμαι έφτασα στο Bristol τι ώρα θα βρεθούμε; » Τον ρώτησα για να ετοιμάσω το πρόγραμμα μου και να κάνω αν χρειαστεί κάποιες διορθώσεις στο business plan που είχα ετοιμάσει για να του το παρουσιάσω.- Του πρότεινα την αγορά ενός μικρού ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή στην Αλεξανδρούπολη στην περιοχή της Μάκρης , του είχα ετοιμάσει και προτάσεις για το κόστος ανακατασκευής και διάφορα πρακτορεία που θα αναλάμβαναν να προωθήσουν την ενοικίαση των δωματίων του ξενοδοχείου ,μέχρι και καινούργιο όνομα του είχα βρει  το « Ορφέας» αν ήθελε να  αλλάξει το ήδη υπάρχον όνομα του ξενοδοχείου.

Περπατώντας παράλληλα με το κανάλι το Μπρίστολ που διασχίζει κάθετα όλη την πόλη άκουσα τον Jon να μου λέει να βρεθούμε στις δέκα το βράδυ στο λόμπι του ξενοδοχείου , συμφώνησα και αφού τον καλημέρισα έκλεισα το τηλέφωνο και το τοποθέτησα ως συνήθως στην μέσα τσέπη από το σακάκι μου.

 Είχε φθάσει ήδη τρεις το μεσημέρι ,το "Νormands Garden of Peace" ήταν πολύ κοντά μου και ακριβώς απέναντι από το σημείο που βρισκόμουν ήταν το πορθμείο  ,έστριψα δεξιά και μπήκα στο άλσος του "Νormands Garden of Peace " -Είχα ακούσει και διαβάσει τόσα πολλά για αυτό το  άλσος-Από την είσοδο που βρίσκεται περνώντας πάνω από την γέφυρα του "Castle bridge".

Κουρασμένος από την διαδρομή κινήθηκα προς το κάστρο, έφθασα μπροστά από μια αλέα ,την διέσχισα κάθετα για να φθάσω στο καφέ που ξεπρόβαλε μπροστά μου , είχα απεγνωσμένα την ανάγκη να πιω έναν καφέ και να ξαποστάσω από την περιήγηση μου στην πόλη , θα είχα κάνει τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα περπατώντας και πραγματικά δεν λατρεύω καθόλου το βάδισμα.

Λίγα μέτρα πριν φθάσω στην είσοδο του καφέ είδα τους θαμώνες του, ανθρώπους κάθε ηλικίας ,φύλλου και χρώματος να πετάγονται σαν τρελοί από την πόρτα της εισόδου του ή να σπάζουν τα παράθυρα που ήταν στους πλαϊνούς τοίχους  και να πηδούν στον προαύλιο χώρο χωρίς καν να υπολογίζουν ότι μπορεί να τραυματιστούν από τα θραύσματα τους , δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε  , τι ήταν αυτό που τους τρόμαξε τόσο πολύ και λειτουργούσαν τόσο απελπισμένα.

 Τα τζάμια έσπαζαν κάνοντας εκκωφαντικό  θόρυβο , προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερο πανικό ,τους παρατηρούσα τρομαγμένος, ακίνητος σαν άγαλμα  να τρέχουν προς τα δέντρα που ήταν απέναντι ακριβώς από το καφέ για να κρυφτούν πίσω από τους πελώριους κορμούς τους ή και σε κάποια άλλα που ήταν διασκορπισμένα μέσα στο άλσος.

Συνέχιζα να είμαι ακίνητος σαν να καρφώθηκα στο έδαφος, άκουσα δυνατούς ήχους  που έμοιαζαν με πυροβολισμούς και ένιωσα ένα δυνατό κάψιμο στον δεξί  ώμο ,έπεσα μπρούμυτα στο έδαφος .

Ο πόνος που ένοιωθα ήταν αφόρητος ,είχε πλημμυρίσει από αίματα το μπροστινό πάνω μέρος από την μπλούζα μου  και το εσωτερικό μέρος- που ήταν ντυμένο με μια φόδρα που είχε γίνει κατακόκκινη από σταχτί  -από το δερμάτινο σακάκι που φορούσα. 

Ένοιωσα μια έντονη αναγούλα και τον πόνο να μου τρυπά τα μηνίγγια και να σφηνώνει στο μυαλό μου ο τρόμος.

Συνέχισα να παρατηρώ πεσμένος στο έδαφος σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο του καφέ τους γύρω χώρους , διαπίστωσα ότι μόλις ο κόσμος κρυβόταν πίσω από τα δέντρα στη συνέχεια προσπαθούσε τρέχοντας να βγει στον δρόμο για να σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο και να προσπαθήσει να επιβιβαστεί, έβλεπα τις χειρονομίες ,τα σηκωμένα χέρια , τα φρένα των αυτοκινήτων να στριγγλίζουν και μετά να ξεκινούν με απίστευτη ταχύτητα για  να σωθούν  από τους πυροβολισμούς που στρεφόταν αδιακρίτως  σε όσους ακόμα βρισκόταν σε απόσταση βολής.

Οι λάμψεις από τους πυροβολισμούς ερχόταν μέσα από το καφέ αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω ούτε πόσα άτομα ήταν ούτε τι όπλα είχαν.

Τα ουρλιαχτά τους  δονούσαν στα αυτιά μου απόκοσμα και μου δημιουργούσαν έντονα το συναίσθημα του πανικού και της απόγνωσης.

Ήμουν στο έλεος του θεού ,μόνος ,ανήμπορος να αντιδράσω  ,έμενα εκεί πεσμένος στο ίδιο σημείο μπρούμυτα πάνω στα χαλίκια της αυλής να προσεύχομαι να την γλιτώσω από αυτήν την τρέλα που ζούσα ξαφνικά.

Πέρασαν μερικά λεπτά που μου φάνηκαν σαν αιώνας , αιμορραγούσα και πονούσα ,σχεδόν δεν ένοιωθα καθόλου το δεξί μου χέρι, έβγαλα το σακάκι με μεγάλη δυσκολία και με το αριστερό μου χέρι και με την βοήθεια των δοντιών μου έκοψα ένα κομμάτι από το μανίκι της μπλούζας μου και έδεσα τον ώμο μου πρόχειρα .

Ένοιωθα απέραντη ευγνωμοσύνη για την καλή μου φίλη την Ντοντό που πριν χρόνια με είχε πείσει να παρακολουθήσω στον Ερυθρό Σταυρό μαθήματα πρώτων βοηθειών ,που να φανταστώ τότε ότι θα μου ήταν τόσο μα τόσο πολύ χρήσιμα τούτη την ώρα.

Στα δεξιά μου σε μια συστάδα δέντρων άκουσα θορύβους κάτι σαν σούρσιμο ,αναθάρρησα γιατί διαπίστωσα παρατηρώντας προσεχτικά -με μεγάλη ανακούφιση - ότι άρχισαν να αναπτύσσονται οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, μπορούσα να διακρίνω το βαρύ οπλισμό τους τα κράνη και τις αλεξίσφαιρες ασπίδες τους.

Από την πλευρά του καφέ είχαν σταματήσει οι πυροβολισμοί και στο βάθος διέκρινα μια φιγούρα να κινείται σχεδόν έρποντας προς τα σπασμένα παράθυρα.

Ο Επικεφαλής όπως κατάλαβα των αστυνομικών δυνάμεων με χειρονομίες και νοήματα μου έλεγε να προχωρήσω προς το μέρος τους, ενώ ένα αστυνομικός είχε πιάσει θέση στο ψηλότερο και πιο χοντρό κλαδί ενός δέντρου που βρισκόταν στην μέση της συστάδας και σημάδευε με την κάννη του όπλου του -ένα Μ16- προς το κτήριο του καφέ , μάλλον θα ήταν ελεύθερος σκοπευτής και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να εξουδετερώσει την απειλή των οπλισμένων η μπορεί και οπλισμένου άνδρα, κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος, κανείς δεν ήξερε πόσοι κακοποιοί μπορεί ίσως και τρομοκράτες να ήταν μέσα στο κτήριο και αν είχαν κρατήσει ομήρους κάποιους θαμώνες του καφέ.

Πήρα θάρρος από τις συνεχείς προτροπές του αξιωματικού και άρχισα έρποντας να κατευθύνομαι προς την συστάδα των δέντρων που ήταν ακροβολισμένοι , η απόσταση που μας χώριζε ήταν περίπου τρία με τέσσερα μέτρα , η αγωνία μου να φτάσω μου έδινε ώθηση ,ο πόνος ήταν αβάσταχτος στον ωμό μου, ο ιδρώτας κρύος έλουζε το πρόσωπο μου ,τα χαλίκια μου κάρφωναν σε κάθε κίνηση που έκανα το κορμί μου, έπαιρνα όμως δύναμη να συνεχίσω να μην τα παρατήσω να φτάσω στα δέντρα να σωθώ .

Όταν πλησίασα αρκετά μια ομοβροντία από πυροβολισμούς προς την πλευρά του κτηρίου που στέγαζε το καφέ από την ομάδα των αστυνομικών έδωσε την κάλυψη που χρειαζόταν για να τρέξουν δυο από αυτούς, οι πιο ψηλοί και γεροδεμένοι όπως κατάλαβα από την δύναμη που με άρπαξαν και με τράβηξαν σε κλάσματα δευτερολέπτου  πίσω από ένα δέντρο στην αρχή της συστάδας που ήταν ταμπουρωμένοι οι συνάδελφοι τους.

Η ανακούφιση που ένοιωσα ήταν τεραστία ,τους κοίταξα με ευγνωμοσύνη στα μάτια και λιποθύμησα.

Ξύπνησα στο Θάλαμο ενός νοσοκομείου ,στην καρέκλα απέναντι από το κρεβάτι μου καθόταν ο Jon «Ξύπνησες επιτέλους Φίλιππε μας τρόμαξες έχασες πολύ αίμα και κάμνανε αγωνιώδεις προσπάθειες οι γιατροί για να καταφέρουν να σε σώσουν ,τελικά πήγαν όλα καλά όπως από την αρχή μου διαβεβαίωναν  στις συνεχείς αγωνιώδεις ερωτήσεις μου μετά την επέμβαση στον ωμό σου ,αλλά αν δεν ξυπνούσες δεν έφευγα από εδώ, τρεις μέρες σε περιμένω» μου μιλούσε αργά για να τον καταλαβαίνω η φωνή του  έφθανε στα αυτιά μου  σαν το καλύτερο και πολυτιμότερο δώρο, μου θύμιζε τόσο έντονα ο ήχος της ότι ήμουν ακόμα ζωντανός.

«Μετά την λιποθυμία μου τι έγινε τους συνέλαβαν ; τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά Jon έμαθες;» κάθισε πιο αναπαυτικά στην καρέκλα  που φιλοξενούσε το τεράστιο κορμί του ,έμεινε λίγα δευτερόλεπτα αμίλητος και  κοιτάζοντας με στα μάτια με ένα αδιόρατο χαμόγελο ,έσφιξε ασυναίσθητα τα χείλη του « Ήσουν πολύ τυχερός που γλίτωσες Φίλιππε ,τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν εκείνη την μέρα, τελικά η αστυνομία λίγο μετά από όταν σε μετέφεραν σε ένα ασθενοφόρο  που ήταν σταθμευμένο λίγο πιο κάτω προς την πλευρά του δρόμου, με συντονισμένες προσπάθειες εξουδετέρωσε τους τρεις κακοποιούς σκοτώνοντας σε ανταλλαγή πυρών τους δυο και συλλαμβάνοντας τον ένα» 

Ο ουρανός χλόμιαζε , μερικές σταγόνες βροχής χτύπησαν πάνω στο παράθυρο ο Jon συνέχισε να μου εξιστορεί τα γεγονότα ότι οι τρεις δολοφόνοι είχαν μπει στο καφέ για να το ληστέψουν αλλά ο ιδιοκτήτης και το προσωπικό αντέδρασε και είχαμε αυτήν την ανείπωτη τραγωδία με τέσσερις νεκρούς, έναν πενηντάχρονο Ελβετό τουρίστα, μια τριανταπεντάχρονη καθηγήτρια από την Ιταλία και τους δυο νεκρούς ληστές που ακόμα ψάχνουν να βρουν ποιοι είναι ,ελπίζουν ότι αυτόν που πιάσανε θα μιλήσει και θα μάθουν τα ακριβή αίτια και ποιος οργάνωσε  και σχεδίασε αυτήν την θρασύτατη ληστεία  σε ένα κατάστημα γεμάτο από πελάτες  μέρα μεσημέρι που τελικά κατέληξε σε αυτό το αιματηρό επεισόδιο .

Μετά δέκα μέρες βγήκα από το νοσοκομείο, με πανταρισμένο τον ώμο αλλά καλά στην υγεία μου,  ολοκλήρωσα την συνάντηση με τον Jon  και του παρέδωσα τον φάκελο με το business plan για την πώληση του ξενοδοχείου που το είδε ιδιαίτερα θετικά ,αργότερα έδωσα και μια πολύωρη κατάθεση στην Αστυνομία για όσα είδα και βίωσα εκείνη την αποφράδα μέρα και τώρα απολαμβάνω τον καφέ μου στο Normans Garden καθισμένος σε ένα παγκάκι απέναντι από τον Κάστρο εκπληρώνοντας την επιθυμία μου και την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου όσο νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο.

Νοιώθω τόσο ζωντανός και τυχερός που γλίτωσα που το χαμόγελο μου αν το δεις απλώνεται σε όλο το πρόσωπο μου ,παρατηρώντας όμως τους επισκέπτες και τους περαστικούς νοιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι  που μου κόβει  την  άνασσα , ώρες ώρες μια εμμονική σκέψη καρφώνεται στο μυαλό μου και μου συντρίβει την ψυχή μήπως και κάποιος από αυτούς θα μπορούσε εν δυνάμει να είναι ο επόμενος που θα έσπερνε τον τρόμο σε ένα πάρκο η ένα καφέ η γιατί όχι σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο.




Δημιουργός: Μιχάλης Ζεχερλής


* Τα γεγονότα που διαδραματίζονται και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σε αυτήν την ιστορία είναι φανταστικά.


⚊ Σχετικές δημοσιεύσεις

Το γεροντάκι της ιστορίας μας για άλλη μια μέρα αφού περιπλανήθηκε στους δρόμους της Αθήνας τρικλίζοντας και σκοντάφτοντας στα κατεστραμμένα πλακάκια της Μιχαλακοπούλου, ζητιανεύοντας έξω από τα λαμπερά της μαγαζιά, στολισμένα με κόκκινα αυγά και λαμπάδες ,γεμάτα παιχνίδια και ρούχα πολύχρωμα, ζωντανά σαν τον ανοιξιάτικο ουρανό της .

Ήταν δεν ήταν 150 cm ,τα αυτιά του στις άκρες ήταν μυτερά σαν ανάποδα τρίγωνα. Φορούσε ένα πράσινο Τζάκετ και ένα γαλάζιο πουκάμισο με κόκκινο γιακά.

«Μεγάλωσα ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ, άσπρισαν σε ένα λεπτό κρόταφοι και ζάρωσε πρόσωπο και κορμί σε ένα ξημέρωμα ,σκόρπισα σαν άνθρωπος από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειές να πείσω τον άνθρωπο που λάτρεψα να μοιραστούμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε ένα κοινό δρόμο -Λέξη μοναδική , μόνο η ψυχή ενός ερωτευμένου αληθινά, αντιλαμβάνεται την...

Κοιτούσε ώρα τώρα από ψηλά την χιονισμένη πόλη, μουντή και αφιλόξενη να ρουφάει με τον ίσκιο από το βουνό που καμάρωνε στα πόδια της, τις στάλες από τα δάκρυα του, σαν να την δυνάμωναν για να μπορεί έπειτα να καταβροχθίσει την καρδιά του.

⚊ Πρόσφατες δημοσιεύσεις

⚊ Πρoτάσεις για εσάς

Tέχνη & Ζωή
Mε το δικό μας βλέμμα

Xronos

Αποφθέγματα
★★★★
Αποφθέγματα και γνωμικά για τη σημασία του Χρόνου και της στιγμής
Θέμα:Διαβάστε παρακάτω τα καλύτερα και ίσως τα πιο όμορφα αποφθέγματα και γνωμικά που έχουν γραφτεί για τη σημασία της στιγμής και του χρόνου, και όπως τονίζει και ο Sam Levenson....

 

Peirasmos_456

Αποφθέγματα
★★★★
Γνωμικά, αποφθέγματα και ευφυολογήματα για τον πειρασμό
Θέμα: Ο Πειρασμός και αν πρέπει να υποκύψεις σε αυτόν ή να τον αποφύγεις, απασχολεί την ανθρωπότητα από την γέννηση της, φωτεινό παράδειγμα, ο Αδάμ, η Εύα ,το φίδι και το μήλο...

Power

Powdered dreams of one Wednesday at Monmouth Coffee
Δευτερο μέρος του "Something less than nothing"
Από τη Σειρά διηγημάτων
Στιγμές από τη ζωή μου
Θέμα: Πονούσα αφόρητα ξάπλωσα στο πεζοδρόμιο ζήτησα βοήθεια από κάτι περαστικούς και έκλεισα τα μάτια μου....

Περίεργα & Παράξενα
★★★★
Δεδομένα που πιστεύαμε ως πραγματικότητα, δυστυχώς είναι μύθοι
Θέμα: Κάποιες πληροφορίες και δεδομένα που θεωρούμε στην ζωή μας ως αληθή στην πραγματικότητα είναι ανακρίβειες και μύθοι.Κάποιες από αυτές μάλιστα....

fofos_1121

28-11-2017
Του Μιχάλη Ζεχερλή
Όνειρα
Θέμα:Τα Όνειρα είναι ένα από τα πρώτα ποιήματα της ποιητικής συλλογής Οι χειμώνες της καρδιάς μου και δημιουργήθηκε ένα καλοκαιρινό ξημέρωμα στη Φολέγανδρο το 1998...

ela_mou

Έλα μου
Θέμα:Έλα μου, έκφραση συνηθισμένη για όλους τους άλλους ,στο δικό μου κόσμο όμως δυο λέξεις αγαπημένες που σηματοδοτούν μια ολόκληρη ζωή γεμάτη όνειρα ,πάθος και έρωτα....

     

Περίεργα & Παράξενα
Η Γρανάδα η «πρωτεύουσα των σπηλαίων» της Ευρώπης
Θέμα:Τα σπήλαια Sacromonte και Guadix στη Γρανάδα της Ισπανίας φιλοξενούν σήμερα κοινότητες των τσιγγάνων της Ανδαλουσίας που ακόμη ζουν με τον παλιό ισπανικό τρόπο διαβίωσης σε σπήλαια, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα....

Afroditi

★★★★
Ποιητική Συλλογή Αντίλαλοι
Του Μιχάλη Ζεχερλή
Όταν ζήλεψε η Αφροδίτη
Θέμα: «Όταν ζήλεψε η Αφροδίτη» είναι ένα από τα λίγα δημιουργήματα του Μιχάλη Ζεχερλή που περιλαμβάνονται σε αυτή τη συλλογή και περιγράφουν με τόσο πάθος την γυναικεία θέλξη,....


zecherlis

Δείτε: Tα καλύτερα του Moments Blog
Θέμα:Οι κορυφαίες δημοσιεύσεις των συνεργατών του Μoments blog που λάτρεψαν οι αναγνώστες μας όλα αυτά τα χρόνια.

Sorry, your browser does not support inline SVG.

blog_69

● Δημιουργήστε τον λογαριασμό σας και αποκτήστε πρόσβαση στο premium περιεχόμενο του moments blog.Χωρίς κανένα κόστος. Θα λάβετε ειδοποίηση μέσω email όταν το αίτημα σας εγκριθεί.

Είμαστε η δική σου συντροφιά


Διαφ.

learn more >