⚊ Ευθυμογράφημα ⚊

Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα του 2025, όπου το σούπερ μάρκετ έχει μετατραπεί σε στίβο μάχης, ο λογαριασμός του ρεύματος μοιάζει με λογαριασμό αεροπλάνου και η βενζίνη είναι πιο πολύτιμη από το νέκταρ των θεών. Σε αυτή τη συναρπαστική εποχή της ακρίβειας, όπου κάθε ευρώ κάνει απεγνωσμένες πιρουέτες για να μην εξαφανιστεί, εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, έχουμε αναπτύξει μοναδικές τεχνικές επιβίωσης και μια αξιοθαύμαστη αίσθηση χιούμορ για να αντιμετωπίσουμε το παράλογο της καθημερινότητάς μας, όπου η λιτότητα είναι η νέα πολυτέλεια και η φαντασία ο καλύτερος σύμμαχός μας.

Η επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ δεν είναι πια μια απλή ρουτίνα, αλλά ένα απαιτητικό άθλημα που συνδυάζει ταχύτητα, στρατηγική και άριστες μαθηματικές ικανότητες. Προσπαθούμε να πιάσουμε το γάλα πριν αυξηθεί κι άλλο, υπολογίζουμε την τιμή ανά γραμμάριο με την ακρίβεια πυρηνικού φυσικού και κοιτάμε κάθε προϊόν με την υποψία αρχαιολόγου που ανακαλύπτει ένα πανάκριβο λείψανο. Οι προσφορές είναι καλοδεχούμενες σαν όαση στην έρημο, αλλά συχνά κρύβουν παγίδες όπως "αγοράστε τρία για να πάρετε το τέταρτο μισή τιμή" - μια εξίσωση που μόνο ο Πυθαγόρας θα μπορούσε να λύσει εν ώρα ανάγκης.

Ο ταχυδρόμος που φέρνει τον λογαριασμό του ρεύματος είναι πλέον ο πιο ανεπιθύμητος επισκέπτης μετά τον... ελεγκτή της εφορίας. Το άνοιγμα του φακέλου συνοδεύεται από μια μικρή καρδιακή ανακοπή, καθώς τα νούμερα χορεύουν ένα τρομακτικό ταγκό, αψηφώντας κάθε λογική. Έχουμε γίνει ειδικοί στην απενεργοποίηση συσκευών, ζούμε στο ημίφως σαν νυχτερίδες και φοράμε τρία πουλόβερ μέσα στο σπίτι για να αποφύγουμε την "πολυτέλεια" της θέρμανσης. Η φράση "κλείσε το φως!" έχει αποκτήσει μια νέα, επική διάσταση.

Η βενζίνη δεν είναι πια απλώς ένα καύσιμο, αλλά ένα πολύτιμο υγρό που καθορίζει τις μετακινήσεις μας και την κοινωνική μας ζωή. Κάθε φορά που γεμίζουμε το ρεζερβουάρ, νιώθουμε σαν να επενδύουμε σε μετοχές υψηλού ρίσκου. Οι συζητήσεις για την τιμή της έχουν αντικαταστήσει τα κουτσομπολιά και οι εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης (πατίνι, ποδήλατο, περπάτημα) γνωρίζουν μια αναγέννηση, έστω και αναγκαστική. Τα ταξίδια έχουν γίνει είδος πολυτελείας και η φράση "πάμε μια εκδρομή" προκαλεί πλέον νευρικό γέλιο.

Και κάπου σε όλο αυτό το οικονομικό πανηγύρι, ακούμε για αυξήσεις στους μισθούς. Μια ευχάριστη είδηση, αν δεν συνοδευόταν από τη μικρή λεπτομέρεια ότι αυτές οι αυξήσεις είναι συνήθως τόσο μικρές που μετά βίας καλύπτουν τη διαφορά στην τιμή ενός... πακέτου τσιγάρων (για όσους ακόμα μπορούν να αντέξουν την πολυτέλεια του καπνίσματος). Νιώθουμε σαν να μας δίνουν ένα χάπι για τον πονοκέφαλο, ενώ μας έχουν σπάσει το πόδι. Η αισιοδοξία μας κρατάει όσο ένα παγωτό στον καυτό ήλιο του Ιουλίου.

Παρά τις προκλήσεις και τις οικονομικές ακροβασίες, εμείς οι Έλληνες παραμένουμε αισιόδοξοι και γεμάτοι χιούμορ. Άλλωστε, όπως λέει και μια παλιά παροιμία (που σίγουρα θα ακριβύνει κι αυτή σύντομα), "γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος... και έχει γεμάτο πορτοφόλι". Μέχρι τότε, συνεχίζουμε να επιβιώνουμε με ευρηματικότητα και να βρίσκουμε μικρές στιγμές χαράς ανάμεσα στους φουσκωμένους λογαριασμούς και τις τσουχτερές τιμές. Γιατί, στο κάτω-κάτω, το γέλιο είναι δωρεάν (για την ώρα τουλάχιστον).

Δημιουργός: Μιχάλης Ζεχερλής