Νοιώθω τόσο μόνος, τόσο πληγωμένος τόσο αδύναμος να καταλάβω όλα αυτά που συμβαίνουν δίπλα μου για μένα αλλά χωρίς εμένα. Η ζωή τρέχει και εγώ έχω κάνει τόσα λίγα, όλοι νοιάζονται, κόπτονται για μένα αλλά με τους όρους και τις προϋποθέσεις που οι ίδιοι θέτουν, για τη δίκη μου άποψη χέστηκαν απλά νοιάζονται για μένα.
Κάθε φόρα που κοιτάζομαι στον καθρέφτη και βλέπω τα σημάδια του χρόνου αναρωτιέμαι γιατί συμβιβάστηκα με τις πράξεις των άλλων, γιατί υποχώρησα στις απατήσεις τους, γιατί πια δεν φωνάζω αλλά μιλώ χαμηλοφώνως και διακριτικά.
Ίσως ξεκουράζετε η ψυχή μου από τις απογοητεύσεις, από τα προδομένα όνειρα, ίσως ξαποσταίνει πριν την ανάταση και το νέο ξεκίνημα. Ίσως πάλι να έχει παραδοθεί, βλέπεις κάθε προσπάθεια κάθε όνειρο συγκρούετε με όλους όσους νοιάζονται για μένα αλλά χωρίς την συμμετοχή μου.
Πάλεψα να ξεφύγω από τη φτώχεια των συναισθημάτων σας αλλά δεν τα κατάφερα η αληθινή αγάπη μου χτύπησε την πόρτα, αλλά και αυτή με πρόδωσε.
Το να γραφώ πέντε έξι γραμμές για να περιγράψω την πίκρα της ψυχής μου είναι η μεγαλύτερη ήττα μου και αυτό είναι που με πληγώνει πιο πολύ από όλα.
Όμως ελπίζω πως σύντομα θα ξεπροβάλει μέσα μου η δίκη μου επανάσταση, η δίκη μου ανάσταση, η δική μου Νίκη, τότε που θα αποφασίζω για μένα με μένα χωρίς εσένα.
Φέτος το καλοκαίρι δεν βρήκα ούτε μια σταλίτσα χρόνο για να πραγματοποιήσω την τρελή μου επιθυμία να τελειώσω το βιβλίο που αγόρασα πριν τρεις ολόκληρους μήνες, αλλά λίγο πριν τελειώσει ο Σεπτέμβρης αποφάσισα επιτέλους να το διαβάσω, λίγες σελίδες από την αρχή του όλο κι άλλο είχα προλάβει να ξεφυλλίσω.
Θολή μέρα η σημερινή, η ομίχλη σου τρυπά τα κόκαλα και η παγωνιά πλάκωσε όλη την πόλη, παραμονή Χριστουγέννων σήμερα, χωρίς παιδικές φωνές, χωρίς κάλαντα που θα σκορπούσαν μια μικρή ελπίδα στο θολερό απόκοσμο τοπίο μιας ερημικής πόλης.
Δεν υπάρχει κάποια εισαγωγή ούτε θα δρέψει δάφνες λογοτεχνικού κείμενου το σημείωμα αυτό.
«Έλα μου» έκφραση συνηθισμένη για όλους τους άλλους, στο δικό μου κόσμο όμως δυο λέξεις αγαπημένες που σηματοδοτούν μια ολόκληρη ζωή γεμάτη όνειρα, πάθος και έρωτα.
Έχει μέρες τώρα που κάθομαι στο μικρό μου μπαλκονάκι τα βράδια και παραμονεύω πότε θα ξεμυτίσει το φεγγάρι από τα σύννεφα για να πιάσουμε την κουβεντούλα για κόσμους μακρινούς που επισκέφτηκε, για πρίγκιπες που φαρμακωθήκαν για τον έρωτα και για κυράδες που αγάπησαν και έμειναν μονάχες.
Κάποια στιγμή στη ζωή σου διαπιστώνεις ότι κάποια πράγματα, καταστάσεις και συναισθήματα έχουν λάβει ένα οδυνηρό τέλος, εσύ το αρνείσαι και ψυχορραγούν γιατί δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι επένδυσες σε συναισθήματα σε χρόνο και κόπο και ήταν ατελέσφορα. Το να τα κρατάς όμως ζωντανά με ενέσεις προσδοκίας παρόλο που γνωρίζεις ότι ζουν μόνο μέσα στα...
Στιγμές από τη ζωή μου
Στιγμές από τη ζωή μου
Στιγμές από τη ζωή μου
Στιγμές από τη ζωή μου
◼ Δείτε στη συνέχεια σειρά επιλεγμένων πρωτότυπων λογοτεχνικών κειμένων,
που έγραψαν οι συνεργάτες μας για να σας
κρατήσουν συντροφιά αν σας αρέσει το διάβασμα.
● Για να διαβάσετε παρακάτω οποιοδήποτε λογοτεχνικό κείμενο σας ενδιαφέρει κάντε κλικ πάνω του.
