Δεν υπάρχει κάποια εισαγωγή ούτε θα δρέψει δάφνες λογοτεχνικού κείμενου το σημείωμα αυτό.
Τις τελευταίες ημέρες γεγονότα που δεν μπορώ να ελέγξω μου τρώνε τις σάρκες της λιγοστής είναι η αλήθεια πίστης μου στη φυλή των ανθρώπων.
Πολλές φορές ως αυτοπροστασία η καρδιά πλάθει γιατί το έχει ανάγκη τον τέλειο σύντροφο ή φίλο φθάνει όμως μόνο ένα τηλεφώνημα κάποια τυχαία μέρα και μια απάντηση του τύπου «Δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα γιατί είμαι έξω και με βρίσκεις απασχολημένη ή απασχολημένο» με το ύφος εκείνο το δήθεν πρόσχαρο που σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι δωδεκάχρονο.
Στη συνεχεία ακούς και τη φράση που είναι τόσο καλά δομημένη, λες και την κάνανε πρόβα κάθε μέρα, περιμένοντας την κλήση σου, που θα σε αποτελειώσει «Εντάξει θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή αργότερα» σαν δήθεν να μιλάτε τόσο συχνά που είναι φυσιολογικό επακόλουθο να τα πείτε κάποια στιγμή αργότερα, εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι θέλεις να ξεσκίσεις την ψύχη σου και να πυροβολήσεις το μυαλό σου που σου προέτρεψε να κάνεις τέτοιο λάθος και να δώσεις δικαίωμα να σου καρφώσουν την σημαία της απαξίωσης τους στο κρανίο σου.
Τα κίνητρα σου όσα αγνά και αν είναι, είναι αδιάφορα σε επίπεδο μηδενικού ενδιαφέροντος για αυτούς, απλά εσύ ελπίζεις μάταια και εντελώς λαθεμένα ότι το αγνό δικό σου ενδιαφέρον θα μετρήσει τελικά και θα σου δώσει την πρόσβαση που επιθυμείς στη ζωή τους, όμως αντιλαμβάνεσαι δυστυχώς λάθος, τίποτα δεν συγκινεί ένα απόντα.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις και να ζυμωθείς με τους παρόντες ίσως αυτοί να αξίζουν λίγο παραπάνω από την προσοχή σου.
Μην επιτρέπεις να αποπλανείται η ψύχη, η καρδιά και το μυαλό σου από τυχαία γεγονότα, είναι μόνο όνειρα, φαντασιώσεις και ελπίδες που χτίζει η καρδιά σου για να μπορεί να αντέξει την απουσία τους. Πολλές φορές λοιπόν κάποιοι άνθρωποι μας προσφέρουν περισσότερα με την απουσία τους παρά με την παρουσία τους.
Δημιουργός: Μιχάλης Ζεχερλής
Φέτος το καλοκαίρι δεν βρήκα ούτε μια σταλίτσα χρόνο για να πραγματοποιήσω την τρελή μου επιθυμία να τελειώσω το βιβλίο που αγόρασα πριν τρεις ολόκληρους μήνες, αλλά λίγο πριν τελειώσει ο Σεπτέμβρης αποφάσισα επιτέλους να το διαβάσω, λίγες σελίδες από την αρχή του όλο κι άλλο είχα προλάβει να ξεφυλλίσω.
Θολή μέρα η σημερινή, η ομίχλη σου τρυπά τα κόκαλα και η παγωνιά πλάκωσε όλη την πόλη, παραμονή Χριστουγέννων σήμερα, χωρίς παιδικές φωνές, χωρίς κάλαντα που θα σκορπούσαν μια μικρή ελπίδα στο θολερό απόκοσμο τοπίο μιας ερημικής πόλης.
Δεν υπάρχει κάποια εισαγωγή ούτε θα δρέψει δάφνες λογοτεχνικού κείμενου το σημείωμα αυτό.
«Έλα μου» έκφραση συνηθισμένη για όλους τους άλλους, στο δικό μου κόσμο όμως δυο λέξεις αγαπημένες που σηματοδοτούν μια ολόκληρη ζωή γεμάτη όνειρα, πάθος και έρωτα.
Έχει μέρες τώρα που κάθομαι στο μικρό μου μπαλκονάκι τα βράδια και παραμονεύω πότε θα ξεμυτίσει το φεγγάρι από τα σύννεφα για να πιάσουμε την κουβεντούλα για κόσμους μακρινούς που επισκέφτηκε, για πρίγκιπες που φαρμακωθήκαν για τον έρωτα και για κυράδες που αγάπησαν και έμειναν μονάχες.
Κάποια στιγμή στη ζωή σου διαπιστώνεις ότι κάποια πράγματα, καταστάσεις και συναισθήματα έχουν λάβει ένα οδυνηρό τέλος, εσύ το αρνείσαι και ψυχορραγούν γιατί δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι επένδυσες σε συναισθήματα σε χρόνο και κόπο και ήταν ατελέσφορα. Το να τα κρατάς όμως ζωντανά με ενέσεις προσδοκίας παρόλο που γνωρίζεις ότι ζουν μόνο μέσα στα...
Στιγμές από τη ζωή μου
Στιγμές από τη ζωή μου
Οι μυστικές ιστορίες του Οθέλλου Ηστ
Οι μυστικές ιστορίες του Οθέλλου Ηστ
...Που χρόνος να θρηνήσουν του νεκρούς τους , ο θάνατος καθημερινότητα, χωνί που ρουφούσε την ζωή ήταν ο εμφύλιος...
◼ Δείτε στη συνέχεια σειρά επιλεγμένων πρωτότυπων λογοτεχνικών κειμένων,
που έγραψαν οι συνεργάτες μας για να σας
κρατήσουν συντροφιά αν σας αρέσει το διάβασμα.
● Για να διαβάσετε παρακάτω οποιοδήποτε λογοτεχνικό κείμενο σας ενδιαφέρει κάντε κλικ πάνω του.
