Τα βράδια μου με το Δον Κιχώτη
Στους κάμπους εχθρούς ψάχνω και με μιας λαβώνω
Ποιητική Συλλογή: Αντίλαλοι
Στους κάμπους εχθρούς ψάχνω και με μιας λαβώνω
Ας είναι και ανεμόμυλοι το ανάστημα μου ανδρώνω
Σπαθί ξύλινο κρατώ και την σκιά μου ψάχνω και σκοτώνω
Στο παραθύρι σου από μακριά ψάχνω για να σε ιδώ
Τα γαλανά σου μάτια λάβα τι και αν δεν με θωρείς σου λέγω ολότελα ποθώ
Τα χείλη σου ροδοπέταλα στάζουν μέλι που τόσο θέλω να αξιωθώ πάλι για να γευτώ
Μα τα μεταξένια σου μαλλιά θηλειά κλώθουν με τέχνη και με πνίγουν
Το δάκρυα με αγκάλιασαν τρέχουν γοργά και με δυναμη με σφίγγουν
Τα χείλη μου μιλούν τρέμουν και την καρδιά μου αυστηρά την κρίνουν
Όνειρα και ελπίδες ο αγέρας μου τις πήρε μακριά στις απάτητες των βουνών τι κορυφές
Μα εγώ εδώ ελπίζοντας,σκυφτός σκιάζομε όταν τα φώτα σβήνουν
Μόνος κλαίγοντας στις παρυφές, πείτε της να δει εκεί που αρχίζουν οι βουνοκορφές
Στους κάμπους εχθρούς ψάχνω και με μιας λαβώνω
Οι ακτίνες και το γαλανό φέγγουν στο πρόσωπο σου
Σαν εταίρα σκύβεις για να ζεις
Νεραΐδα φεγγαρόλουστη, τον άρχοντα μου έλα νανούρισε τον
Οι μυστικές ιστορίες του Οθέλλου Ηστ
...Που χρόνος να θρηνήσουν του νεκρούς τους , ο θάνατος καθημερινότητα, χωνί που ρουφούσε την ζωή ήταν ο εμφύλιος...