Κεφάλαιο 14 

2020-11-21
⚊ Μυθιστόρημα σε συνέχειες
Δημιουργός: Μιχάλης Ζεχερλής

Το κορίτσι της Ερμού (κεφάλαιο 14)


 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ



Ισμήνη


"Ο έρωτας μπορεί να είναι το ωραιότερο όνειρο αλλά και ο χειρότερος εφιάλτης."

Γουίλιαμ Σαίξπηρ


Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα στενό στην Λαμπράκη και περπατώντας πιασμένες αγκαζέ φθάσαμε σιγά-σιγά στο σπίτι .

Ταλαιπωρήθηκα να βρω λίγο τα κλειδιά της εξώπορτας από το διαμέρισμα που μέναμε, πάντα με ταλαιπωρούσε αυτή η τεράστια τσάντα που κουβαλούσα, ανάθεμά με αν ήξερα τι είχε μέσα.

Μόλις περάσαμε οι δύο μας στο χολ ,έβαλα την Ιφιγένεια να περιμένει λίγο στο σαλόνι και εγώ πήγα να ετοιμάσω το μπάνιο με καθαρές πετσέτες και να αφήσω να τρέξει το ζεστό νερό.

Όταν πια την οδήγησα στο χώρο του του μπάνιου και την ενήμερωσα που είναι το σαμπουάν,το αφρόλουτρο, σε ποιο σημείο κρέμονται οι πετσέτες και ότι άλλο θα χειαζόταν η Ιφιγένεια, σωριάστηκα στο σαλόνι περιμένοντας ποτέ θα τελειώσει το μπάνιο της .

Έβαλα λίγη μουσική να παίζει από το στερεοφωνικό τρελαινόμουν για τον Σοπέν και βγήκα στο μπαλκόνι να καπνίσω ,ακόμα φυσούσε δαιμονισμένα ,κρύφτηκα σε μια εσοχή που είχε ο τοίχος ρουφώντας το τσιγάρο μου με μανία.

«Ισμήνη τελείωσα εσύ δε θα μπεις στο μπάνιο; » Άκουσα την φωνή της Ιφιγένειας πέταξα το τσιγάρο στον δρόμο και μπήκα στο σαλόνι ,στεκόταν μπροστά στην πόρτα του μπάνιου μισόγυμνη ,τυλιγμένη με μια ροζ πετσέτα που της έδωσα λίγο πριν, ήταν πανέμορφη ,για αυτό είχε τρελαθεί ο γερό μπισμπίκης ο αντρας μου με αυτήν την γυναίκα τελικά «Όχι έλα να πιούμε ένα ποτήρι μαρτίνι και φεύγουμε για το νοσοκομείο» της απάντησα και πήγα στο μπαρ έβγαλα το μπουκάλι με το μαρτίνι και δυο ποτήρια πήγα στην κουζίνα έκοψα δυο φέτες λεμόνι και τις έριξα μέσα στα ποτήρια μαζί με το μαρτίνι ίσα μέχρι την μέση. Στρογγυλοκαθίσαμε στο καναπέ η μία δίπλα στην άλλη ακουμπώντας τα γόνατα μας .

Ένοιωθα μια περίεργη έλξη για αυτή την γυναίκα αναμεμιγμένη με μίσος και στοργή .

Ήπιαμε γουλιά γουλιά το μαρτίνι μέσα σε απολυτή σιωπή κοιτώντας στα μάτια η μια την άλλη χωρίς καμιά μας να απομακρύνει το βλέμμα της.

Αναπάντεχα χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας ,διακόπτοντας βλέμματα και μύχιες σκέψεις .

Σηκώθηκα και πήγα στην εξώπορτα ,την άνοιξα ελάχιστα για να δω ποιος είναι μέσα στην νύχτα βρύζοντας μέσα από τα δόντια μου και αντίκρισα δύο αστυνομικούς ,μου ζήτησαν αμέσως συγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας και με ενημέρωσαν ότι είναι από το τμήμα ασφάλειας της περιοχής μας και αναζητούσαν το ένοικο του διαμερίσματος 112 ,στον πρώτο όροφο και αν τον είδα καθόλου σήμερα ,τους απάντησα στα γρήγορα ότι έλειπα όλη την μέρα στο νοσοκομείο το Παπαγεωργίου γιατί ο σύζυγός μου νοσηλεύεται μετά από τροχαίο που είχε το μεσημέρι.Με χαιρέτισαν ευγενικά,μου ευχήθηκαν περαστικά και κινήθηκαν προς το κλιμακοστάσιο, έτσι βγήκαν από το οπτικό μου πεδίο, όταν τους άκουσα να κατεβαίνουν τα σκαλιά έκλεισα την εξώπορτα χαμογελώντας για την πρόστυχη σκέψη που έκανα για τον νεαρό αστυνομικό,- ο άλλος ήταν πενηντάρης- ήταν όμορφο παλικάρι γύρω στα 35 ψηλό και γεροδεμένο.

Έκλεισα τη πόρτα και επέστρεψα στο σαλόνι ,η Ιφιγένεια όση ώρα μιλούσαμε είχε ντυθεί και χτένιζε τα μαλλιά της στο μπάνιο ,έβγαλε και ένα μικρό μπουκαλάκι με κολόνια από την τσάντα της αν δεν κάνω λάθος ήταν η Davidoff αλλά μπορεί να έπεφτα έξω και αρωμάτισε τα μαλλιά και γύρω -γύρω από το κορμί της με βάση το πλούσιο στήθος της.

«Έτοιμη είμαι φεύγουμε; άρχισα να ανησυχώ για τον Αλέξανδρο πολλή ώρα τον άφησα μόνο του» μου φώναξε από το βάθος η Ιφιγένεια, «Φεύγουμε αμέσως» της απάντησα ,πήγα στην κρεβατοκάμαρα πήρα δύο αλλαξιές πιτζάμες και εσώρουχα τα έβαλα σε μια πάνινη τσάντα, πήρα την Ιφιγένεια από το χέρι και βγήκαμε στο διάδρομο της πολυκατοικίας κλείδωσα την εξώπορτα ,περάσαμε κάθετα τον δρόμο και κινηθήκαμε δεξιά στο πεζοδρόμιο όπου είχα παρκάρει το Volvo, καθίσαμε και οι δυο στις μπροστινές θέσεις γύρισα την μίζα ,έβαλα πρώτη ταχύτητα λίγο άτσαλα και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο.

Στο Παπαγεωργίου ήταν όλα ήσυχα , ο γιατρός υπηρεσίας μας ενημέρωσε ότι ο Αλέξανδρος δείχνει να δέχεται καλά την θεραπεία και ο Κωνσταντίνος θα έβγαινε σε δύο μέρες και θα ολοκλήρωνε την αποθεραπεία του στο σπίτι .

Καθόμασταν σιωπηλές η μια απέναντι στην άλλη, δίπλα -δίπλα χωρίς να μιλάμε, τα δύσκολα είχαν περάσει τώρα θα έπρεπε να πάψω να την μισώ για όσα μου είχε στερήσει αλλά μέσα μου κάτι με έτρωγε σαν να ξυπνούσαν πάθη που ποτέ μου δεν μπορούσα να φανταστώ.

'Εβγαλα τις πιτζάμες και τα εσώρουχα από την πάνινη τσάντα και τα τακτοποίησα στα δύο ράφια μίας μεταλλικής ντουλάπας που βρισκόταν πίσω ακριβώς από το κρεβάτι του Αλέξανδρου. ένα ζευγάρι πιτζάμες και μια αλλαξιά εσώρουχα για τον καθένα σε κάθε ράφι.

Τις σκέψεις μου και την προσπάθεια μου να τακτοποιήσω τα πράγματα στην ντουλάπα διέλυσε ένα δυνατό κουδούνισμα από την συσκευή του κινητού τηλεφώνου μου, στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Βασίλης «Έλα είναι καλά ο Κώστας; ανησυχώ δεν ξέρω τον λόγο, νιώθω ενοχές για την περιπέτειά μας»

Έμεινα λίγο σιωπηλή και μετά με χαμηλή σχεδόν ψιθυριστή φωνή του απάντησα

« Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να το συζητήσουμε τώρα είμαι στο νοσοκομείο θα τα πούμε αύριο Βασίλη» Και πριν προλάβει να μου απαντήσει έκλεισα την γραμμή και απενεργοποίησα το κινητό μου.

«Τι συμβαίνει με ποιον μιλάς Ισμήνη; » η φωνή του Κωνσταντίνου με τρόμαξε γύρισα προς το μέρος του κρεβατιού του ,με κοιτούσε με μάτια που έβγαζαν σπίθες τον πλησίασα τον έπιασα από το χέρι απαλά,- η Ιφιγένεια καθόταν απέναντί μας και στο προσκέφαλο του Αλέξανδρου και μας παρακολουθούσε αμίλητη-

« Ο Βασίλης ήτανε. Ξέρω δεν του μιλάς εδώ και χρόνια αλλά ήθελε να μάθει αν είσαι καλά» οι λέξεις βγήκαν μονοκόμματες άχρωμες και άτονες από το λαρύγγι μου.

Έμεινε σιωπηλός ,άρπαξα την Ιφιγένεια από το χέρι «Πάμε να πάρουμε ένα καφέ θα γυρίσουμε γρήγορα μην φύγετε» έδωσα ένα χαρούμενο τόνο στην φωνή μου τράβηξα την Ιφιγένεια τόσο δυνατά που κόντεψε να πέσει από την καρέκλα, με ακολούθησε δίχως αντίρρηση και βγήκαμε στο διάδρομο της κλινικής σχεδόν τρέχοντας.

«Τι έπαθες καλέ και με τραβολογάς έτσι» μου φώναξε η Ιφιγένεια και τράβηξε το χέρι της της με δύναμη από το δικό μου.

« Ο Βασίλης είναι αυτός που μου κάρφωσε την σχέσης σας με τον Κωνσταντίνο από τότε όταν ακούει το όνομα του γίνεται θεριό ανήμερο και να σκεφθείς κάποτε ήταν κολλητοί, αυτός ήταν στο τηλέφωνο»

«Δίκαια έγινε Τούρκος ο άνθρωπος, σκατά φίλος ήταν, ένα κοινός προδότης που άγνωστο τι σκοπούς είχε για να του φερθεί έτσι, εσύ πως κρατάς ακόμα επαφές μαζί του ; »

«Πονεμένη ιστορία Ιφιγένεια ,κάποτε θα σου την πω ,έλα πάμε τώρα να πάρουμε τους καφέδες από το κυλικείο και να γυρίσουμε στον θάλαμο μας, αλήθεια εσύ θέλεις καφέ;.»


⚊ Σχετικές δημοσιεύσεις

Δείτε παρακάτω όλα τα κεφάλαια
του μυθιστορήματος "Το κορίτσι της Ερμού"

⚊ Διαβάστε επίσης

Marilyn_Monroe

Αποφθέγματα
★★★★
Η Μέριλιν Μονρόε και οι 20 πιο διάσημες φράσεις της που έμειναν στην ιστορία.
Θέμα:Η Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe) γεννήθηκε με το όνομα Νόρμα Τζιν Μόρτενσον την 1η Ιουνίου του 1926....

Georgios_Bizuinos

Αποφθέγματα
★★★★
Γεώργιος Βιζυηνός: Ο Σοφός Μιχαήλ και τα αποφθέγματά του (1849-1896)
Θέμα:Όταν μικρός προσπαθούσα να γράψω κάποια μικρά διηγήματα και παραπονέθηκα στον πατέρα μου ότι το μυαλό μου είναι γεμάτο από ιδέες αλλά δεν μπορώ να τις εκφράσω σωστά στο χαρτί, μορφωμένος άνθρωπος με έβαλε να αντιγράψω όλο το μυθιστόρημα του Βιζυηνού «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου»...

City

Το δεύτερο μέρος του διηγήματος Something less than nothing
Θέμα:Η Διακομιδή στο νοσοκομείο από μία άγνωστη γυναίκα που σώζει την ζωή του Δημοσθένη τον αναγκάζει να ψάξει να βρει τον ευεργέτη του λίγες ώρες μετά το εξιτήριο του από την κλινική όπου νοσηλευόταν.

Maska
Τα αφηγήματα του Κώστα Μπούρα
ΠΑ-τέρας
Θέμα:Ἔτσι ὁ φονιᾶς ποὺ κρίματα ἔχει πλήθια,ἐὰν φθάσει καὶ τοῦ κλείσει ὕπνος τὸ μάτι,βγαίνουν μαζὶ καὶ τοῦ πατοῦν τὰ στήθια...

Έκρηξη

★★★
Δημιουργός: Κατερίνα Ζαχαριάδου
Η Έκρηξη
Θέμα:Ο Χ. κοίταζε από το παράθυρο του δωματίου του τη φωτεινή μέρα του Σεπτέμβρη. Είχε βρέξει την προηγουμένη και τα χρώματα του κήπου έλαμπαν...

Normans Garden

Διήγημα δράσης
Terror in the Normans Garden
Θέμα:Ταξίδευα ήδη τέσσερις ώρες , είχα ξεκινήσει από το Λονδίνο οδικώς με προορισμό το Μπρίστολ με ένα αυτοκίνητο που είχα προλάβει να νοικιάσω από το αεροδρόμιο, ένα Honda civic, μοντέλο του 2002, εκείνα ξέρετε με την χαμηλή μούρη μπροστά ...

man

Τα καλύτερα του Moments Blog
Θέμα:Οι κορυφαίες δημοσιεύσεις των συνεργατών του Μoments blog που λάτρεψαν οι αναγνώστες μας όλα αυτά τα χρόνια.