Μορφή Αγγελική
Νεραΐδα φεγγαρολουστη τον άρχοντα μου έλα νανούρισέ τον
Πέλαγα και θάλασσες οργώνω για να σε βρω
Χιονισμένα κυλούν τα δάκρυα μου, θέλω να σε ιδώ
Γαλανά απρόσιτα τα βάθη του μοχθηρού
Πράσινος είναι θολερός ο βυθός του σκοτεινού
Σκιάζομαι ,τρομάζω στην σύνδεση του αποκλεισμού
Σύρματα του λόγου τυλίγονται, με δένουν και με πνίγουν
τον σκοπό πρώτα στοχεύουν μετά μετρούν και αργοτερα με βρίζουν
Δίχως εικόνα δίχως φως ,σκοτεινά εγιναν τα όνειρα μου, ταχιά ορμούν, διαλύονται και σβήνουν
Νεραΐδα φεγγαρολουστη τον άρχοντα μου έλα νανούρισέ τον
Πέλαγα και θάλασσες οργώνω για να σε βρω
Μια αλήθεια ψάχνω χρόνια και καιρούς για να την βρω.
Πλημμυρίζει η ψυχή την φωτίζει το σκοτάδι.