Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς και χαρισματικούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Ένας άνθρωπος που μπορούσε να γελάσει και να κλάψει μέσα στην ίδια ανάσα, να παίξει με τη φαντασία και τη θλίψη, με την ίδια ειλικρίνεια. Η ζωή του, όσο θαυμαστή και γεμάτη επιτυχίες, υπήρξε και μια διαδρομή βαθιά ανθρώπινη – γεμάτη πάθος, δημιουργικότητα αλλά και σιωπηλές μάχες.

Από το Σικάγο στα φώτα του Χόλιγουντ

Γεννημένος στις 21 Ιουλίου 1951 στο Σικάγο, ο Ρόμπιν ΜακΛόριν Γουίλιαμς μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον άνεσης, αλλά όχι πάντα συναισθηματικής σταθερότητας. Από νωρίς έδειξε μια αστείρευτη φαντασία και μια ικανότητα να κάνει τους άλλους να γελούν. Σπούδασε δραματική τέχνη στη φημισμένη σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης, όπου υπήρξε συμμαθητής του Κρίστοφερ Ριβ – μια φιλία που κράτησε για πάντα.

Η άνοδος: από το «Mork & Mindy» στη μεγάλη οθόνη

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με τη σειρά «Mork & Mindy» στα τέλη της δεκαετίας του '70, όπου ο Γουίλιαμς υποδύθηκε έναν εξωγήινο με απίθανη ενέργεια και κωμική ευφυΐα. Ήταν το ξεκίνημα μιας καριέρας που θα τον καθιστούσε έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους κωμικούς του κόσμου.

Στον κινηματογράφο, ενσάρκωσε ρόλους που έμειναν αξέχαστοι: τον καθηγητή Τζον Κίτινγκ στο «Dead Poets Society» (Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών), τον ψυχολόγο στο «Good Will Hunting», ρόλο που του χάρισε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, τον πατέρα που μεταμφιέζεται σε νταντά στη «Mrs. Doubtfire», τον μαγικό τζίνι στο «Aladdin» και τον Πίτερ Παν στο «Hook».

Κάθε ρόλος του κουβαλούσε κάτι από την ψυχή του — μια βαθιά ευαισθησία που έκανε ακόμη και τις πιο τρελές κωμωδίες του να έχουν καρδιά.

Ο άνθρωπος πίσω από το χαμόγελο

Πίσω από τη λάμψη και το χαμόγελο, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πάλευε με τη θλίψη. Για χρόνια αντιμετώπισε την κατάθλιψη και τον εθισμό, δύο σκιές που συνόδευαν την υπερδραστήρια φαντασία του. Κι όμως, ποτέ δεν σταμάτησε να δίνει χαρά στους άλλους. Ίσως, όπως συχνά λένε οι κοντινοί του, να ένιωθε πιο ασφαλής όταν έκανε τους άλλους να γελούν, παρά όταν έμενε μόνος με τις σκέψεις του.

Η απώλειά του, στις 11 Αυγούστου 2014, συγκλόνισε όλο τον κόσμο. Όχι μόνο γιατί έφυγε ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, αλλά γιατί χάθηκε ένας άνθρωπος που είχε καταφέρει να αγγίξει εκατομμύρια ψυχές μέσα από το ταλέντο και την ανθρωπιά του.

Η κληρονομιά του

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς άφησε πίσω του κάτι πολύ περισσότερο από μια σειρά επιτυχιών. Άφησε μια παρακαταθήκη ανθρωπιάς, τρυφερότητας και βαθιάς κατανόησης της ανθρώπινης φύσης. Είτε μέσα από το γέλιο του «Good Morning, Vietnam», είτε μέσα από τη συγκίνηση του «Good Will Hunting», μας υπενθύμισε ότι το χιούμορ και η ευαισθησία μπορούν να συνυπάρχουν.

Η τέχνη του έγινε φως για όσους παλεύουν με τη σιωπή τους — κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να αφήσει ένας καλλιτέχνης.

Η σιωπηλή ματιά της ψυχής

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έζησε σαν ένας ποιητής του γέλιου. Μεταμόρφωνε τη θλίψη σε ιστορίες και τη μοναξιά σε χιούμορ. Ήταν η απόδειξη ότι οι πιο φωτεινοί άνθρωποι κουβαλούν μέσα τους τα πιο βαθιά σκοτάδια. Μα πάνω απ' όλα, μας έμαθε πως, όσο κι αν πονάει η ζωή, πάντα υπάρχει χώρος για ένα χαμόγελο.