Συντάκτης: Ζεχερλής Μιχάλης
Χρον. Αναγ. (2')
Η Μελίνα Μερκούρη ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια και πολιτικός με αντιδικτατορική δράση. Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών. Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού, η μακροβιότερη στην Ελλάδα, τα έτη 1981-89 και 1993-94, σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Πάνω απ' όλα όμως ήταν ο παλμός στην καρδιά της Ελλάδας, η επαναστάτρια που αγάπησε φλογερά, που μίλησε με περίσσια τόλμη για τη ζωή και αγωνίστηκε με πάθος για όσα πίστευε.
Τα λόγια της σοφά αποφθέγματα, κληρονομιά για όλους εμάς που
λατρέψαμε το πάθος της για την ελευθερία τον έρωτα και την Ελλάδα.
💎 Τα σοφά αποφθέγματα & γνωμικά της:
Οι μάγκες οι αρσενικοί, είναι μονογαμικοί τέλος…και το ταμείο κλείνει εδώ.
Την εξουσία δεν την αισθάνθηκα ως υπουργος. Την αισθάνθηκα ως σταρ του Μπρόντγουεϊ.
Η Ελλάδα είναι η πραγματική μου δύναμη, ο πραγματικός καημός μου.
Ό,τι πιο τρυφερό υπάρχει να είμαι κτήμα όλων.
Από τη ζωή μέχρι τον θάνατο ένα τσιγάρο δρόμος.
Νόμιζα πως φοβόμουν την αρρώστια αλλά τελικά φοβάμαι τη στιγμή που δε με αγαπούν πια.
Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα.
Είναι υπέροχο πράγμα να μπορείς να αγαπάς, είναι θείο!
Δεν προσποιήθηκα η προσποίηση για εμένα είναι κάτι χυδαίο. Απλά και μόνο, έζησα και μίλησα, όπως ήθελα. Χωρίς να υπολογίζω τίποτα και κανέναν.
Η Γκάρμπο είναι το πλάσμα για το οποίο έγινα θεατρίνα.
Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ.
Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ.
Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας.
Δεν βγαίνω πια έξω από τότε που έπαψα να φλερτάρω.
Κοριτσάκι μου, αν τον αγαπάς, παρ 'τον και φύγετε!
(Στη Δήμητρα Λιάνη για τον Ανδρέα το 1992)
Αντρέα, δεν αρέσουμε πια.
Κάνε ό,τι θες, αρκεί να είναι πολύ.
Η φιλία είναι το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο. Πιο μεγάλο κι από τον έρωτα, γιατί εκεί υπάρχει πάντα μια ανταπόκριση. Ο φίλος δίνει.
Στο θέατρο μπορείς να παίζεις χωρίς να υπάρχεις και να
υπάρχεις χωρίς να παίζεις. Εγώ δεν έλειψα στιγμή.
Ο Άγγελος Σικελιανός (1884–1951) υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της νεοελληνικής ποίησης. Ποιητής με πνευματικό και οραματικό βάθος, υπηρέτησε την τέχνη με αφοσίωση και πάθος. Η ποίησή του διατρέχεται από έναν έντονο μυστικισμό, έναν φιλελληνισμό αρχαιοπρεπή και μια βαθιά πίστη στην ενότητα του ανθρώπου με το Θείο και τη Φύση. Ήταν...
Στην αυγή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, μέσα σε ένα τοπίο χαοτικό και γεμάτο προκλήσεις, ο Ιωάννης Καποδίστριας αναδείχθηκε σε φάρο ελπίδας και τάξης. Ως ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, δεν ήταν μόνο ένας ικανός διπλωμάτης και οραματιστής ηγέτης, αλλά και ένας άνθρωπος βαθιάς σκέψης, του οποίου τα λόγια αντικατόπτριζαν τη σοφία, την...
Ο Γεώργιος Σουρής (1853-1919) δεν ήταν απλώς ένας ποιητής· ήταν μια εμβληματική μορφή της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ένα από τα πιο αιχμηρά πνεύματα της εποχής του. Μέσα από την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα «Ο Ρωμηός», την οποία εξέδιδε επί 36 συναπτά έτη (από το 1883 έως τον θάνατό του), ο Σουρής κατάφερε να αποτυπώσει με απαράμιλλη...
Ο Ερατοσθένης (276 π.Χ. – 194 π.Χ.) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες της αρχαιότητας, με τεράστια συμβολή στα μαθηματικά, τη γεωγραφία, την αστρονομία και τη φιλοσοφία. Γεννημένος στην Κυρήνη (σημερινή Λιβύη), ο Ερατοσθένης είναι περισσότερο γνωστός για τον υπολογισμό της περιφέρειας της Γης με αξιοσημείωτη ακρίβεια, σε μια εποχή...
Ο λόγος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη έχει χαρακτεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού. Με λόγο απλό αλλά συνάμα εμψυχωτικό, κατόρθωσε να συνδέσει την ποίηση με την εθνική συνείδηση και τη δράση. Το έργο του δεν περιορίζεται μόνο σε λογοτεχνικά πλαίσια· είναι βαθιά πολιτικό και ιστορικά φορτισμένο, γραμμένο για να αναζωπυρώνει τον...
Στον καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής, η έπαρση προβάλλει συχνά ως μια παραμορφωτική αντανάκλαση. Μια μεγαλοποίηση του εαυτού, μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας, που θολώνει την κρίση και απομακρύνει από την αληθινή αυτογνωσία. Δεν είναι απλά υπερηφάνεια – είναι η υπέρμετρη, αβάσιμη πίστη στην αξία του εγώ, η οποία συχνά οδηγεί σε πτώση,
