Μοναχικά Φεγγάρια

2018-03-10
Font Awesome 1 Icons W3.CSS

⚈ Ποιητική Συλλογή: Οι χειμώνες της καρδιάς μου

Λίγα λόγια σαν πρόλογος: Σ' ένα επώδυνο ταξίδι του ο Ζεχερλής Μιχάλης στη N. Φιγαλεία τον Φεβρουάριο του 1998, γράφει Τα μοναχικά φεγγάρια που είναι το προτελευταίο ποίημα αυτής της συλλογής, προσπαθώντας να εκφράσει τα αγωνιώδη συναισθήματά του που τον βασάνιζαν εκείνη την εποχή.

Πλημμυρίζει η ψυχή τη φωτίζει το σκοτάδι

Και τα χείλη μου φιλούν ξημερώματα τον Άδη

Στιγμές ο πόνος που σκορπάς, πληγώνεις τη χαρά

Χείλη σκληρά και σφιγμένα είσαι σαν λαβωματιά

Προδότη, ήρωας είσαι τώρα της ζωής

Και εγώ έρημος, είμαι διαβάτης της βροχής

Στεφάνια στους απατημένους της φωτιάς

τα δάκρυα ανάσταση, λάμπουν σαν ματιά

Οι δρόμοι όλοι το ίδιο τέλος έχουνε καρδιά μου

ρημαδιό, του Άρη είναι χαμόγελο, φονιά μου

Στέλιο με φωνάζουνε τα μοναχικά φεγγάρια

Και Έκτορα περήφανα οι ίσκιοι απ΄ τ' αστέρια

Ένα βήμα ένα όνομα, ένας χτύπος και λίγη ζεστασιά

Ο ήχος μας κρατά ζωντανούς κάθε που έρχεται η βραδιά

Βουβοί, με ένα είσαι καλά; Πληρώνουμε τη συντροφιά

Φόρος βαρύς, ελπίδες σκόρπιες από μοναχικές ψυχές

Μηνύματα καρδιάς, μοίρας καλής, ψάχνουν μέσα στις φωνές 
 



Δημιουργός: Ζεχερλής Μιχάλης

24/02/1998

  Πρόσφατες δημοσιεύσεις

⚊ Από τον κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης

Μια Προσευχή, ένα δάκρυ στα μάτια σκοτεινό

Πρoτάσεις για εσάς

⚊ Moments of art and life

Favorite posts

 
  Δημοφιλείς ενότητες

Είμαστε η δική σου συντροφιά