Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής .Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω .Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε πραγματικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε απλότητα.
Charlie Chaplin
«Μεγάλωσα ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ, άσπρισαν σε ένα λεπτό κρόταφοι και ζάρωσε πρόσωπο και κορμί σε ένα ξημέρωμα ,σκόρπισα σαν άνθρωπος από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειές να πείσω τον άνθρωπο που λάτρεψα να μοιραστούμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε ένα κοινό δρόμο -Λέξη μοναδική , μόνο η ψυχή ενός ερωτευμένου αληθινά, αντιλαμβάνεται την...
Ο έρωτας είναι τυφλός έλεγε ο Σαίξπηρ ,για κάθε ανθρώπινο όν η αγάπη το πάθος ,ο πόθος έχουν το δικό τους ξεχωριστό όνομα ,έτσι αντιλαμβάνονται στην ζωή τον κόσμο των συναισθημάτων ,για τον Οθέλλο στο όνομα της Νίκης κρυβόταν ο δικός του μυστικός κόσμος ο κόσμος των δικών του συναισθημάτων.
Η συνάντηση μας με τον Οθέλλο κανονίστηκε για τις εικοσιπέντε Μαΐου στην Βιέννη στις οκτώ η ώρα το βράδυ στο Cafe Sacher κοντά στο καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου απέναντι από την όπερα στην οδό Philharmoniker .
Βαδίζοντας από την Tσιμισκή έφτασα στην Τούμπα ,όπως έκανα συχνά κάθε φορά που έφευγα νωρίς το βράδυ από την εφημερίδα .
ο Χειμώνας έτριζε ήδη τα δόντια του , ήταν αρχές Δεκέμβρη , πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, και ο Οθέλλος μετά από μακρά σιωπή που κράτησε πάνω -κάτω ένα χρόνο επικοινώνησε ως εκ θαύματος μαζί μου και ζήτησε να συναντηθούμε σήμερα που θα ερχόταν στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφτεί τον αδελφό του τον Περικλή.
«Τα τελευταία φιλιά μάτια μου ,να τα δίνεις όπως τα πρώτα ,να 'χουν να σε θυμούνται.»
