Ο Μενέλαος Λουντέμης είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες συγγραφείς και άφησε πίσω του σημαντική πνευματική κληρονομιά. Ο σπουδαίος αυτός Έλληνας συγγραφέας, μέσα από τα βιβλία του μας δίνει τη δική του προσωπική οπτική για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, τη μοναξιά και τη δυστυχία του κόσμου. Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1912 στην Μικρά Ασία και πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1977 στην Αθήνα.

Το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα είναι ένα από πιο γνωστά μυθιστορήματα του Λουντέμη και εκδόθηκε το 1956, από τον εκδοτικό οίκο «Δίφρος». Άλλα γνωστά έργα του είναι τα Θυμωμένα στάχυα και το Οδός Αβύσσου αριθμός 0.

⚊ Δείτε τα 28 σημαντικότερα αποφθέγματα του Μενέλαου Λουντέμη

1. Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.
2. Κείνος που στ' αληθινά αγαπά το Λαό δε γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του.
3. Αν είσαι καλός πού 'ναι οι οχτροί σου;
4. Φτηνά τη Λευτεριά δεν την πουλούν πουθενά. Ούτε και τη χαρίζουνε. Όσοι την πήραν χάρισμα τη χαράμισαν.
5. Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;
6. Όλα τα λόγια του θεού είναι καλά. Μόνο, βάρντα, να μην τα πάρουνε στο στόμα τους οι παπάδες.
7. Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!.Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
8. Φοβού τον Θεόν αλλά τρέμε τους πιστούς του!
9. Η φιλία κρατάει μονάχα μια μέρα. Κάθε μέρα πρέπει να της αλλάζεις βρακί.
10. Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι το κλάμα.Από 'κει και πέρα, οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα, και κάνουν τους άλλους να κλαίνε.
11. Εάν βυθισθώμεν, ας βυθισθώμεν εις τον ωκεανόν! Ουχί εις την σκάφην!
12. Ένας άνθρωπος που δίνει στο διψασμένο νερό ποτές δεν είναι κακός.
13. Όλες οι συμφορές στον κόσμο απ' τα παρακάλια έγιναν.
14. Τώρα που χρειάζονταν τα νιάτα, ήρθαν τα γηρατειά…
15. Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων.
16. Άιντε, ένα χεράκι ακόμη και τη βγάλαμε τη ζωή… Να πάρουν σειρά οι άλλοι.
17. Όταν σωπαίνουν οι λύκοι ουρλιάζουν οι άνθρωποι.
18. Τι τσινιάρικη φοράδα είν' αυτή η Ελλάδα και δεν μποράνε να την κάνουν ζάφτι;
19. Ο αέρας φύσαγε σαν γύφτος.
20. Θηρίο τον λένε τον άνθρωπο. Κολοκύθια. Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαίρια; Φκιάνει σκοτώστρες και τουφεκάει; Θηρίο… Βρισιά για τα θεριά!
21. Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες;
22. Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που αποφασίζουν γρήγορα. Σπάζουν εύκολα το κεφάλι τους κι ησυχάζουν.
23. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Άνθρωποι που ήρθαμε για να φάμε όχι μόνο το μέλι αλλά και το κεντρί.
24. «Εάν βυθισθούμε, ας βυθισθούμε στον ωκεανόν! Όχι στην σκάφη».
25. Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι, τους φτιάχνεις εσύ.
26. Όλοι χρωστάμε κάπου ένα σ' αγαπώ και μια συγνώμη.
27. Οι αρχαίοι Έλληνες που διαφωνούσαν σ΄ όλα, συμφωνούσαν μόνο σ΄ ένα πράμα: ότι ήταν αδύνατο να συμφωνήσουν.
28. Τον αγαπήσαμε, πολύ τον αγαπήσαμε αυτόν τον απαίσιο – αυτόν τον θεσπέσιο – κόσμο μας.                 Τον αγαπήσαμε κι ας τον βλέπαμε πίσω απ' τα σίδερα.