Όνειρα

Τρέμει το κορμί μου και ο αγέρας καίει την καρδιά μου.

Λάμπει το σκοτάδι θρόισμα αχνό η αναπνοή σου.

Πέτρινα τα τείχη και αναστενάρης , φλόγα η ματιά σου.

Όνειρο μου, φεγγαρόλουστη κόρη της χαράς μου.

Λυγίζω νοιώθω σαν να φτερουγίζει το κορμι μου, να γίνεται τραγούδι ,ψίθυρος , άγγιγμα θαλασσινό.

Σε ένα καραβάνι της χαράς σαν προσευχή στον ουρανό.

Γαλανά τα όνειρα σαν το ξημέρωμα σαν το πρωινό.

Όρκος από τα χείλη μου ψάχνει να σε συναντήσει.

Στο διάβα το στενό για να σε δει να σου μιλήσει.

Χαράδρες οι αναστεναγμοί όπως σε τούτο το νησί , δάκρυα ,κατάρες ,πόθοι και πάθη μα και μια ευχή.

Χάραξε σελήνη το Όνειρο μου τούτη την στιγμή.

Ζεχερλής Μιχάλης 

Φολέγανδρος : Καλοκαίρι του 1998