Γεώργιος Βιζυηνός: Ο Σοφός Μιχαήλ και τα αποφθέγματά του (1849-1896)

Όταν μικρός προσπαθούσα να γράψω κάποια μικρά διηγήματα και παραπονέθηκα στον πατέρα μου ότι το μυαλό μου είναι γεμάτο από ιδέες αλλά δεν μπορώ να τις εκφράσω σωστά στο χαρτί, μορφωμένος άνθρωπος με έβαλε να αντιγράψω όλο το μυθιστόρημα του Βιζυηνού «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» σε ένα τετράδιο, λέγοντας μου «όταν τελειώσεις την αντιγραφή θα σε βοηθήσει να ξεδιπλώσεις όλες τις σκέψεις σου»  Όπερ και εγένετο.

ο Βιζυηνός που το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή Μιχαηλίδης. Γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Καταγόταν από πολύ φτωχή οικογένεια και ορφάνεψε μικρός. Οι παππούδες του τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη για να γίνει ράφτης, εκεί όμως αναγνωρίστηκε το ταλέντο και η ευφυία του και τελικά σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία με τη βοήθεια του Γεωργίου Ζαρίφη.

Λόγω της καταγωγής του, ήταν συμπατριώτης του , ο πατέρας μου τον λάτρευε και ήταν ένας από τους πολλούς λόγους, ο σπουδαιότερος όμως ήταν η μεστή γραφή του.

Τα πιο γνωστά του διηγήματα έιναι: «Το αμάρτημα της μητρός μου» (1883), «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» (1883), και «Ο Μοσκώβ-Σελήμ» (1895).

Ο Βιζυηνός Τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του ήταν έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο.

 Παρακάτω διάλεξα 10 από τα σπουδαία αποφθέγματα και τους αφορισμούς του για να τα μοιραστώ μαζί σας:

1. Δεν είναι αλήθεια πως και οι πέτρες που είναι στον κόσμο, αν έβρισκαν κανένα να πουν τα ντέρτια τους θα ήσαν ελαφρότερες;
2. Δυο κακούς ανθρώπους δεν τους χωρεί ούτε όλη η οικουμένη. Ενώ χίλιοι καλοί άνθρωποι κάμνουν μουχαμπέτι και μέσα εις ένα καρυδότσουφλο!
3. Κι ὅποιος μιὰ κόρη, μίαν ὡραίαν ἀγαπᾷ, ἂς τῆς χαρεῖ τὰ πρῶτα-πρῶτα κάλλη. Λῦπες κι ἀρρώστιες θὰ τῆς πάρουν τὰ λοιπά, καὶ θὰ τοῦ μείνει μόν᾿ ἡ παραζάλη.
4. Για πες μου, στον Θεό σου! Δεν είν' αλήθεια πως και οι πέτρες, που είναι στον κόσμο, αν εύρισκαν κανένα να πουν τα ντέρτια τους, θα ήσαν ελαφρότερες;
5. Μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου.
6. Ουδεμία τέχνη δύναται να δηλώση την εαυτής παρουσίαν άλλως, ει μη διά των έργων της.
7. Ό,τι είναι αμαρτύρητον, τούτο και δεν υπάρχει διά την ιστορίαν.
8. Όποιος αποκτά δω πέρα πλούτη, δόξα και τιμή, αποθνήσκει μιαν ημέρα και τα χάνει στη στιγμή. Όποιος όμως κοπιάσει κι αποκτά την αρετή, και το χώμα αν τον σκεπάσει, πάλι κτήμα του είναι αυτή.
9. Τόσοι άνθρωποι εις τον κόσμο χρεωστούν τας επιτυχίας των εις την ιδέα που εσχημάτισαν οι άλλοι περί αυτών και όχι εις την αξία που έχουν αυτοί οι ίδιοι.
10. -Βάλτε νὰ φᾶμε!

              -Βάλτε νὰ πιοῦμε!

               Γιατὶ ὡς κι οἱ τρελλοὶ τὸ ξέρουν, δυστυχῶς.

Μιχάλης Ζεχερλής