Συντάκτης: Ζεχερλής Μιχάλης
Χρον. Αναγ. (3')
Ο Χαρούκι Μουρακάμι γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1949 στο Φουσίμι, στην επαρχία Κιότο της Ιαπωνίας και είναι o πιο δημοφιλής σύγχρονος Ιάπωνας συγγραφέας και μεταφραστής. Το έργο του έχει περιγραφεί ως ιδιαίτερα προσιτό και συγχρόνως εξαιρετικά περίπλοκο.
Ο Άγγελος Σικελιανός (1884–1951) υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της νεοελληνικής ποίησης. Ποιητής με πνευματικό και οραματικό βάθος, υπηρέτησε την τέχνη με αφοσίωση και πάθος. Η ποίησή του διατρέχεται από έναν έντονο μυστικισμό, έναν φιλελληνισμό αρχαιοπρεπή και μια βαθιά πίστη στην ενότητα του ανθρώπου με το Θείο και τη Φύση. Ήταν...
Στην αυγή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, μέσα σε ένα τοπίο χαοτικό και γεμάτο προκλήσεις, ο Ιωάννης Καποδίστριας αναδείχθηκε σε φάρο ελπίδας και τάξης. Ως ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, δεν ήταν μόνο ένας ικανός διπλωμάτης και οραματιστής ηγέτης, αλλά και ένας άνθρωπος βαθιάς σκέψης, του οποίου τα λόγια αντικατόπτριζαν τη σοφία, την...
Ο Γεώργιος Σουρής (1853-1919) δεν ήταν απλώς ένας ποιητής· ήταν μια εμβληματική μορφή της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ένα από τα πιο αιχμηρά πνεύματα της εποχής του. Μέσα από την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα «Ο Ρωμηός», την οποία εξέδιδε επί 36 συναπτά έτη (από το 1883 έως τον θάνατό του), ο Σουρής κατάφερε να αποτυπώσει με απαράμιλλη...
Ο Ερατοσθένης (276 π.Χ. – 194 π.Χ.) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες της αρχαιότητας, με τεράστια συμβολή στα μαθηματικά, τη γεωγραφία, την αστρονομία και τη φιλοσοφία. Γεννημένος στην Κυρήνη (σημερινή Λιβύη), ο Ερατοσθένης είναι περισσότερο γνωστός για τον υπολογισμό της περιφέρειας της Γης με αξιοσημείωτη ακρίβεια, σε μια εποχή...
Ο λόγος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη έχει χαρακτεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού. Με λόγο απλό αλλά συνάμα εμψυχωτικό, κατόρθωσε να συνδέσει την ποίηση με την εθνική συνείδηση και τη δράση. Το έργο του δεν περιορίζεται μόνο σε λογοτεχνικά πλαίσια· είναι βαθιά πολιτικό και ιστορικά φορτισμένο, γραμμένο για να αναζωπυρώνει τον...
Στον καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής, η έπαρση προβάλλει συχνά ως μια παραμορφωτική αντανάκλαση. Μια μεγαλοποίηση του εαυτού, μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας, που θολώνει την κρίση και απομακρύνει από την αληθινή αυτογνωσία. Δεν είναι απλά υπερηφάνεια – είναι η υπέρμετρη, αβάσιμη πίστη στην αξία του εγώ, η οποία συχνά οδηγεί σε πτώση,
