Έλα μου

Έλα μου

Έλα μου, έκφραση συνηθισμένη για όλους τους άλλους ,στο δικό μου κόσμο όμως δυο λέξεις αγαπημένες που σηματοδοτούν μια ολόκληρη ζωή γεμάτη όνειρα ,πάθος και έρωτα.

Έρχονται στιγμές είναι αλήθεια , πως στο άκουσμα μιας σειράς από λέξεις από αγαπημένα χείλη να σημαδεύουν την καρδιά τόσο δυνατά που σε σε πονάει χρόνια μετά , και αν τις ξανακούσεις να παράγουν στο άκουσμα τους τα ίδια έντονα βαθιά συναισθήματα. 

Όταν τις πρωτάκουσα τις συνέδεσα με την καρδιά μου, γιατί ήταν σαν να ζωγράφισαν πρόσωπο αγαπημένο και από τότε πήραν σάρκα και οστά και πάντα ζωγραφίζουν το ίδιο λατρεμένο πρόσωπο τα ίδια χρώματα με την ίδια ένταση ,όποτε και όπου την ακούσω από πρόσωπα γνωστά η άγνωστα.

Σ όλη την ζωή μας είμαστε σχεδόν ευτυχισμένοι αλλά λέξεις σαν το έλα μου εμένα προσωπικά με κάνουν ευτυχισμένο λίγο πιο πολύ από το σχεδόν.

Ίσως η απόλυτη  ευτυχία θα ήταν να την άκουγα από τα χείλη της καθώς θα απολάμβαναν

τα μάτια μου την παρουσία της , χωρίς την παρουσία της λοιπόν στο άκουσμα τους είμαι σχεδόν ευτυχισμένος και ας κρατά κάποια δευτερόλεπτα αυτή η ευτυχία.

Δεν μπόρεσα ποτέ να την πείσω για την δυσκολία να αγαπάς με όλη την δύναμη της ψυχής σου και να μπορείς να προδώσεις το είναι σου για εκείνη ,μεγάλες σκέψεις από μικρό άνθρωπο του λόγου μου αλλά ναι το έλα μου είναι σαν διαδρομή ευτυχίας μέσα στο κορμί μου.

Πολλές φορές το κορμί είναι υποχείριο της ηδονής , όταν αυτή όμως τρέφεται και από συναισθήματα είναι μείγμα επικίνδυνο που πυροδοτείται από λέξεις κλειδιά, λέξεις που εκτροχιάζουν την σκέψη και την μανουβράρουν επικίνδυνα πάνω σε κορμιά περήφανα όπως ο πύργος του Άιφελ στο Παρίσι που στέκει ψηλά περήφανος και αγέρωχος.

Στο έλα μου είναι συμπυκνωμένο ότι μπορούσε να μου δώσει μια γυναίκα και να πάρει τα ίδια για το κορμί της, την ψύχη της και την καρδιά της .

Όταν στην ζωή στην ερώτηση την αγαπάς η απάντηση είναι μου αρέσει τότε ο κόσμος είναι μια πένθιμη έρημος που μόνο λέξεις όπως για μένα το έλα μου μπορεί να ανθίσει μια όαση μέσα της και να δροσιστεί από την ευτυχία.

Ο καφές , το τσιγάρο ,τα ποτά ,και τα ξενύχτια είναι συνήθειες σχεδόν καταστροφικές για το ταλαίπωρο κορμί μου ,το έλα μου όμως ως έκφραση καταστρέφει δυστυχώς την ψυχή μου  διότι την φθείρει και ξεδοντιάζει το σήμερα ζωγραφίζοντας το χθες και το αύριο.

Έτσι το κορμί μου βασανισμένο ,κουρασμένο με μια ταλαιπωρημένη ψύχη γίνεται υποχείριο μιας σειράς από λέξεις που το νόημα τους χάνεται στα βάθη του χρόνου ελπίζοντας στο τίποτα και στο σχεδόν καθόλου.

Δημιουργός: Ζεχερλής Μιχάλης