Ενημέρωση: Moments Team
Την απίστευτη και κωμικοτραγική της περιπέτειά περιέγραψε μια γυναίκα από τις ΗΠΑ, η οποία θέλησε να παρευρεθεί στο γάμο της φίλης της.
Πέταξε από την Ουάσιγκτον με προορισμό την Γλασκόβη όπου θα γινόταν ο γάμος της φίλης της. Αφού προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Γλασκόβης και τακτοποιήθηκε στο σπίτι που θα διέμενε κάλεσε ένα ταξί (Uber) που θα την πήγαινε στην τελετή. Όταν έφτασε στο Pollokshaws Burgh Hall, αντιλήφθηκε το τεράστιο λάθος της. Το ζευγάρι που αντάλλαζε όρκους μπροστά στα μάτια της λεγόταν Caitlin και Stephen και της ήταν εντελώς άγνωστοι.
Η Arti Mala η πρωταγωνίστρια αυτής της κωμικοτραγικής ιστορίας ανέφερε χαρακτηριστικά σε σχόλιο της στο βίντεο που ανέβασε «Ταξίδεψα περισσότερο από 3.000 μίλια για να εμφανιστώ σε λάθος γάμο».
Όπως αποκάλυψε μεταγενέστερα, το λάθος είχε γίνει στη συνεννόηση με τον οδηγό του Uber που την παρέλαβε από το σπίτι που είχε νοικιάσει στην πόλη, για να την πάει στον γάμο.
Ευτυχώς η εκδήλωση για τον γάμο της φίλης της ήταν μόλις έξι λεπτά μακριά με το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να προλάβει να πάει στον γάμο.
Στο βίντεο δε που ανέβασε ευχαρίστησε την Caitlin και τον Stephen που την κέρασαν ποτό στον γάμο τους και έδειξαν κατανόηση για την περιπέτειά της.
Κάθε πόλη έχει τη φωνή της. Άλλοτε τη βρίσκεις στα πρόσωπα των ανθρώπων, άλλοτε στα βλέμματα των περαστικών — και κάποιες φορές, τη διαβάζεις στους τοίχους.
Οι ατάκες που ξεπροβάλλουν με σπρέι, μαρκαδόρο ή κιμωλία δεν είναι απλώς γκράφιτι· είναι συναισθήματα που ξέφυγαν από τη σιωπή.
Λόγια που γράφτηκαν για να μείνουν, ακόμη κι αν...
Το αντικείμενο 3I/ATLAS είναι ένας από τους πιο μυστηριώδεις κομήτες που έχουν περάσει ποτέ από το Ηλιακό μας Σύστημα. Εντοπίστηκε το 2024 από το τηλεσκόπιο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) στη Χαβάη και γρήγορα έγινε σαφές ότι δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο κομήτη. Η τροχιά του δείχνει ότι προέρχεται έξω από τα όρια του...
Η Ψωροκώσταινα δεν είναι απλώς μια έκφραση που χρησιμοποιούμε ειρωνικά για να περιγράψουμε την Ελλάδα σε περιόδους ανέχειας· είναι μια πραγματική γυναίκα που έζησε στις αρχές του 19ου αιώνα, και της οποίας η ζωή έγινε σύμβολο αυτοθυσίας και εθνικής αξιοπρέπειας.
Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς και χαρισματικούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Ένας άνθρωπος που μπορούσε να γελάσει και να κλάψει μέσα στην ίδια ανάσα, να παίξει με τη φαντασία και τη θλίψη, με την ίδια ειλικρίνεια. Η ζωή του, όσο θαυμαστή και γεμάτη επιτυχίες, υπήρξε και μια διαδρομή βαθιά ανθρώπινη – γεμάτη πάθος,...
Η ιστορία τον θυμάται ως «τον Τρομερό», κι όχι άδικα. Ο Ιβάν Δ΄, ο πρώτος τσάρος της Ρωσίας, υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας ιστορίας. Ο άνθρωπος που ένωσε ένα κατακερματισμένο βασίλειο, το μετέτρεψε σε αυτοκρατορία, αλλά και το βύθισε στο σκοτάδι του τρόμου, της βίας και της παράνοιας. Ο Ιβάν ο Τρομερός υπήρξε...
Έπινα τον καφέ μου με φόντο το λευκό πύργο -που μόνο λευκός δεν ήταν, τέλος πάντων- ψηλός και αειθαλής προστάτευε την πόλη, κάποτε συμβόλιζε στα μάτια μου την ελπίδα και τη δύναμη τώρα έμοιαζε με μια ειρωνική υπενθύμιση της προδοσίας και της απογοήτευσης που είχα βιώσει τις προηγούμενες μέρες.
«Έρχομαι που να πάρει η ευχή, περίμενε, που να κουνηθώ, σαν αργοκίνητο καράβι γαμώτο περπατάω» ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε σχεδόν κουτσαίνοντας να φθάσει στην εξώπορτα. Το κουδούνι συνέχιζε να χτυπά δαιμονισμένα, ο επισκέπτης εκτός όλων των άλλων ήταν ανυπόμονος και αγενής.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα στενό στη Λαμπράκη και περπατώντας πιασμένες αγκαζέ φθάσαμε σιγά-σιγά στο σπίτι. Ταλαιπωρήθηκα να βρω λίγο τα κλειδιά της εξώπορτας από το διαμέρισμα που μέναμε, πάντα με ταλαιπωρούσε αυτή η τεράστια τσάντα που κουβαλούσα, ανάθεμά με αν ήξερα τι είχε μέσα.
Ο θάλαμος του νοσοκομείου ήταν ένα στενός χώρος με ένα κρεβάτι ακριβώς απέναντι μου και με τον ασθενή που φιλοξενούσε να έχει γυρισμένη την πλάτη του προς το σημείο όπου βρισκόμουν, στο δεξί μου χέρι στο βάθος μπροστά από ένα παραβάν άλλο ένα κρεβάτι φιλοξενούσε τον Κωνσταντίνο, ήταν ξύπνιος με την πλάτη ανασηκωμένη από δύο μαξιλάρια και δίπλα του...
Φεύγοντας από το γραφείο του Κωνσταντίνου-τι ηλίθιος άνθρωπος θεέ μου, ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό μας, το παρελθόν για αυτόν είναι πάντοτε παρών- διέσχισα την Ερμού και βγήκα στην Τσιμισκή, εκεί συνάντησα ένα διερχόμενο ταξί σε μια πόλη άδεια που έμοιαζε με φάντασμα, ήταν ελεύθερο, το σταμάτησα και ζήτησα από τον οδηγό του να με...
Χαζές σκέψεις έπνιγαν το μυαλό μου σήμερα, ίσως να έφταιγε λιγάκι το Sivas, ίσως πάλι να έφταιγαν τα κόκκινα σαν τριαντάφυλλα χείλη της Ιφιγένειας που τα είχα τώρα εμπρός μου αλλά τα είχα στερηθεί τόσα χρόνια και τα έβλεπα να ανοιγοκλείνουν με τόση χάρη που συγκλόνιζαν κάθε σπιθαμή από το κορμί μου, ίσως να έφταιγε και ο αχνός της αναπνοής...
