Αρχαία ελληνικά γνωμικά και αποφθέγματα για την αγάπη και τον έρωτα

1. Χαλκοτύπος τον Έρωτα μεταλλάξας επόησε τήγανον, ουκ αλόγως όττι και αυτό φλέγει

● Χαλκωματάς τον έρωτα τον έκανε τηγάνι, κι ήτανε κάτι λογικό γιατί και τούτο καίει.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς  (Έλληνας ποιητής , 4ος μ.Χ. )

2.          Έρωτες υπέρ μεν άγαν ελθόντες ουκ ευδοξίαν ουδ' αρετάν παρέδωκαν ανδράσιν.

● Οι υπερβολικοί έρωτες δεν χαρίζουν στους άντρες ούτε τιμή ούτε ανδρεία.

Ευριπίδης ( Αρχαίος τραγωδός  , 480-406 π.Χ.)

3.        Έρως εστίν αλογίστου τινός επιθυμίας υπερβολή, ταχείαν μεν έχουσα την πρόσοδον, βραδείαν δεν την απόλυσιν.

Θεόφραστος (Αρχαίος φιλόσοφος, συνεχιστής του Αριστοτέλη , 372-287 π.Χ.)

4.        Ήδ᾽ Έρος, ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι, λυσιμελής, πάντων δε θεών πάντων τ᾽ ανθρώπων δάμναται εν στήθεσσι νόον και επίφρονα βουλήν.

● Γλυκέ Έρωτα, που είσαι ο πιο ωραίος από τους αθάνατους θεούς, που κάνεις να κόβονται τα πόδια, και που σε ανθρώπους και θεούς αιχμαλωτίζεις το νου και τη θέληση.

Ησίοδος ( Αρχαίος Έλληνας ποιητής , 7ος αιών π.Χ.)

5.     Αφροδίσιος γαρ όρκος ουκ εμποίνιμος.

●  Ο όρκος που δίνεται για τον έρωτα δεν σηκώνει τιμωρία.

Αρχαιοελληνική παροιμία

6. Επ' ευτυχία τη μεγίστη παρά θεών η τοιαύτη μανία δίδοται.

● Η μεγαλύτερη ευτυχία που δίνεται από τους θεούς είναι αυτή η μανία [ο έρωτας].

Πλάτων (Φιλόσοφος , 427-347 π.Χ.)