Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα μέσα από γνωμικά και αποφθέγματα

Λυχνίας σβεσθείσης, πάσα γυνή ομοία.

Διογένης  (410-323 π.Χ.)

Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.

Μένανδρος (4ος αιών π.Χ.)

Οι Σπαρτιάτισσες είναι οι μόνες γυναίκες στην Ελλάδα που κυβερνάνε άντρες επειδή μόνο αυτές γεννάνε άντρες.

Πλούταρχος  (47-120 μ.Χ.)

 Η γυναίκα θέλει αλλά δεν μπορεί.

Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.)

Το στολίδι της γυναίκας είναι η συμπεριφορά και όχι τα χρυσαφικά.

Αρχαιοελληνική παροιμία

Η γυναίκα πρέπει να είναι ικανή για όλα μες στο σπίτι και ικανή για τίποτα έξω από την πόρτα.

Ευριπίδης (480-406 π.Χ.)

Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από την καλή γυναίκα.

Ησίοδος (7ος αιών π.Χ.)

Καθήκον της καλής γυναίκας είναι να σώζει το σπίτι της.

Μένανδρος (4ος αιών π.Χ.)

Στο σύνολό τους οι γυναίκες είναι εκ φύσεως σπάταλες.

Μένανδρος (4ος αιών π.Χ.)

Η γυναίκα κατά την κλασική αρχαιότητα θεωρείτο  μία ύπαρξη που δεν είχε την ικανότητα να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα και να ελένξει τον ευατότης, ανάμεσα   σε αυτά τα ερεθίσματα περιλαμβάνονται και τα συναισθήματα της.