Ενημέρωση: Moments Team
Αύριο Τετάρτη 10 Μαΐου 2023 και ώρα 13:00, ξεκινά η υποβολή ηλεκτρονικών αιτήσεων για τον Γ΄ κύκλο του «Προγράμματος επιχορήγησης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών απασχόλησης νέων ελεύθερων επαγγελματιών ηλικίας 18 έως 29 ετών με έμφαση στις γυναίκες».
Ο στόχος της 12μηνης δράσης είναι η προώθηση στην αυτοαπασχόληση 450 νέων ανέργων μέσω της δημιουργίας βιώσιμων επιχειρήσεων, με έμφαση στις γυναίκες.
Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων λήγει την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2023 και ώρα 15:00.
Το ποσό ενίσχυσης των νέων επιχειρήσεων ανέρχεται σε 14.800 ευρώ και θα καταβληθεί σε τρεις δόσεις ως εξής:
• 1η δόση 4.000 ευρώ, μετά την έναρξη δραστηριότητας στη ΔΟΥ
• 2η δόση 5.400 ευρώ, μετά τη λήξη του α' εξαμήνου από την έναρξη της επιχείρησης
• 3η δόση 5.400 ευρώ, μετά τη λήξη του β' εξαμήνου από την έναρξη της επιχείρησης
Η Παναθεσιλεία (ή Πενθεσίλεια, όπως είναι πιο συνηθισμένο το όνομά της στην αρχαία γραμματεία) υπήρξε μία από τις πιο θρυλικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας — βασίλισσα των Αμαζόνων, κόρη του Άρη και της Οτρήρης, και σύμβολο γενναιότητας, τραγικής μοίρας και γυναικείας ανεξαρτησίας. Η μορφή της συνδυάζει την πολεμική αρετή με τη λεπτότητα της...
Κάπου εκεί που σκάει το κύμα και η φαντασία παίρνει μορφή, γεννιέται ένα παζλ αλλιώτικο… γεμάτο μαγεία, ήλιο και θαλασσινά μυστικά. Ένα ταξίδι ξεκινά, κομμάτι το κομμάτι!
Το Κίνημα της Ζήλου (ή Κίνημα των Ζηλωτών) υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές και εντυπωσιακές λαϊκές εξεγέρσεις στη βυζαντινή ιστορία, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Το κίνημα αναπτύχθηκε την περίοδο του Βυζαντινού Εμφυλίου Πολέμου (1341-1347) και ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαμάχη για την εξουσία αλλά και με βαθιές κοινωνικές και ιδεολογικές...
Η Ευπατοριάδα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δυναστείες της ελληνιστικής περιόδου και συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία της Περγάμου, μιας πόλης που εξελίχθηκε σε πολιτιστικό και στρατιωτικό κέντρο της εποχής. Η οικογένεια αυτή, γνωστή και ως Ατταλίδες, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της μέσα από την ανάπτυξη της Περγάμου και τη συμβολή της στη...
Η Τελέσιλλα υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της αρχαίας Ελλάδας. Γνωστή ως λυρική ποιήτρια αλλά και ως ηρωίδα, άφησε το δικό της αποτύπωμα στην ιστορία και την ελληνική γραμματεία, συνδυάζοντας το ταλέντο της στη λογοτεχνία με την ανδρεία στην πράξη.
Ο Robert Johnson (Ρόμπερτ Τζόνσον), ένας από τους πιο επιδραστικούς blues μουσικούς όλων των εποχών, παραμένει μέχρι σήμερα μια αινιγματική φιγούρα, τυλιγμένη σε μύθους και ιστορίες που ξεπερνούν τα όρια της μουσικής. Η σύντομη και ταραχώδης ζωή του, σε συνδυασμό με την ανυπέρβλητη μουσική του ιδιοφυΐα, γέννησε τον πιο διάσημο και ανατριχιαστικό...
Έπινα τον καφέ μου με φόντο το λευκό πύργο -που μόνο λευκός δεν ήταν, τέλος πάντων- ψηλός και αειθαλής προστάτευε την πόλη, κάποτε συμβόλιζε στα μάτια μου την ελπίδα και τη δύναμη τώρα έμοιαζε με μια ειρωνική υπενθύμιση της προδοσίας και της απογοήτευσης που είχα βιώσει τις προηγούμενες μέρες.
«Έρχομαι που να πάρει η ευχή, περίμενε, που να κουνηθώ, σαν αργοκίνητο καράβι γαμώτο περπατάω» ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε σχεδόν κουτσαίνοντας να φθάσει στην εξώπορτα. Το κουδούνι συνέχιζε να χτυπά δαιμονισμένα, ο επισκέπτης εκτός όλων των άλλων ήταν ανυπόμονος και αγενής.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα στενό στη Λαμπράκη και περπατώντας πιασμένες αγκαζέ φθάσαμε σιγά-σιγά στο σπίτι. Ταλαιπωρήθηκα να βρω λίγο τα κλειδιά της εξώπορτας από το διαμέρισμα που μέναμε, πάντα με ταλαιπωρούσε αυτή η τεράστια τσάντα που κουβαλούσα, ανάθεμά με αν ήξερα τι είχε μέσα.
Ο θάλαμος του νοσοκομείου ήταν ένα στενός χώρος με ένα κρεβάτι ακριβώς απέναντι μου και με τον ασθενή που φιλοξενούσε να έχει γυρισμένη την πλάτη του προς το σημείο όπου βρισκόμουν, στο δεξί μου χέρι στο βάθος μπροστά από ένα παραβάν άλλο ένα κρεβάτι φιλοξενούσε τον Κωνσταντίνο, ήταν ξύπνιος με την πλάτη ανασηκωμένη από δύο μαξιλάρια και δίπλα του...
Φεύγοντας από το γραφείο του Κωνσταντίνου-τι ηλίθιος άνθρωπος θεέ μου, ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό μας, το παρελθόν για αυτόν είναι πάντοτε παρών- διέσχισα την Ερμού και βγήκα στην Τσιμισκή, εκεί συνάντησα ένα διερχόμενο ταξί σε μια πόλη άδεια που έμοιαζε με φάντασμα, ήταν ελεύθερο, το σταμάτησα και ζήτησα από τον οδηγό του να με...
Χαζές σκέψεις έπνιγαν το μυαλό μου σήμερα, ίσως να έφταιγε λιγάκι το Sivas, ίσως πάλι να έφταιγαν τα κόκκινα σαν τριαντάφυλλα χείλη της Ιφιγένειας που τα είχα τώρα εμπρός μου αλλά τα είχα στερηθεί τόσα χρόνια και τα έβλεπα να ανοιγοκλείνουν με τόση χάρη που συγκλόνιζαν κάθε σπιθαμή από το κορμί μου, ίσως να έφταιγε και ο αχνός της αναπνοής...
