Ενημέρωση: Moments Team
Την απίστευτη και κωμικοτραγική της περιπέτειά περιέγραψε μια γυναίκα από τις ΗΠΑ, η οποία θέλησε να παρευρεθεί στο γάμο της φίλης της.
Πέταξε από την Ουάσιγκτον με προορισμό την Γλασκόβη όπου θα γινόταν ο γάμος της φίλης της. Αφού προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Γλασκόβης και τακτοποιήθηκε στο σπίτι που θα διέμενε κάλεσε ένα ταξί (Uber) που θα την πήγαινε στην τελετή. Όταν έφτασε στο Pollokshaws Burgh Hall, αντιλήφθηκε το τεράστιο λάθος της. Το ζευγάρι που αντάλλαζε όρκους μπροστά στα μάτια της λεγόταν Caitlin και Stephen και της ήταν εντελώς άγνωστοι.
Η Arti Mala η πρωταγωνίστρια αυτής της κωμικοτραγικής ιστορίας ανέφερε χαρακτηριστικά σε σχόλιο της στο βίντεο που ανέβασε «Ταξίδεψα περισσότερο από 3.000 μίλια για να εμφανιστώ σε λάθος γάμο».
Όπως αποκάλυψε μεταγενέστερα, το λάθος είχε γίνει στη συνεννόηση με τον οδηγό του Uber που την παρέλαβε από το σπίτι που είχε νοικιάσει στην πόλη, για να την πάει στον γάμο.
Ευτυχώς η εκδήλωση για τον γάμο της φίλης της ήταν μόλις έξι λεπτά μακριά με το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να προλάβει να πάει στον γάμο.
Στο βίντεο δε που ανέβασε ευχαρίστησε την Caitlin και τον Stephen που την κέρασαν ποτό στον γάμο τους και έδειξαν κατανόηση για την περιπέτειά της.
Η Παναθεσιλεία (ή Πενθεσίλεια, όπως είναι πιο συνηθισμένο το όνομά της στην αρχαία γραμματεία) υπήρξε μία από τις πιο θρυλικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας — βασίλισσα των Αμαζόνων, κόρη του Άρη και της Οτρήρης, και σύμβολο γενναιότητας, τραγικής μοίρας και γυναικείας ανεξαρτησίας. Η μορφή της συνδυάζει την πολεμική αρετή με τη λεπτότητα της...
Κάπου εκεί που σκάει το κύμα και η φαντασία παίρνει μορφή, γεννιέται ένα παζλ αλλιώτικο… γεμάτο μαγεία, ήλιο και θαλασσινά μυστικά. Ένα ταξίδι ξεκινά, κομμάτι το κομμάτι!
Το Κίνημα της Ζήλου (ή Κίνημα των Ζηλωτών) υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές και εντυπωσιακές λαϊκές εξεγέρσεις στη βυζαντινή ιστορία, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Το κίνημα αναπτύχθηκε την περίοδο του Βυζαντινού Εμφυλίου Πολέμου (1341-1347) και ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαμάχη για την εξουσία αλλά και με βαθιές κοινωνικές και ιδεολογικές...
Η Ευπατοριάδα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δυναστείες της ελληνιστικής περιόδου και συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία της Περγάμου, μιας πόλης που εξελίχθηκε σε πολιτιστικό και στρατιωτικό κέντρο της εποχής. Η οικογένεια αυτή, γνωστή και ως Ατταλίδες, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της μέσα από την ανάπτυξη της Περγάμου και τη συμβολή της στη...
Η Τελέσιλλα υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της αρχαίας Ελλάδας. Γνωστή ως λυρική ποιήτρια αλλά και ως ηρωίδα, άφησε το δικό της αποτύπωμα στην ιστορία και την ελληνική γραμματεία, συνδυάζοντας το ταλέντο της στη λογοτεχνία με την ανδρεία στην πράξη.
Ο Robert Johnson (Ρόμπερτ Τζόνσον), ένας από τους πιο επιδραστικούς blues μουσικούς όλων των εποχών, παραμένει μέχρι σήμερα μια αινιγματική φιγούρα, τυλιγμένη σε μύθους και ιστορίες που ξεπερνούν τα όρια της μουσικής. Η σύντομη και ταραχώδης ζωή του, σε συνδυασμό με την ανυπέρβλητη μουσική του ιδιοφυΐα, γέννησε τον πιο διάσημο και ανατριχιαστικό...
Έπινα τον καφέ μου με φόντο το λευκό πύργο -που μόνο λευκός δεν ήταν, τέλος πάντων- ψηλός και αειθαλής προστάτευε την πόλη, κάποτε συμβόλιζε στα μάτια μου την ελπίδα και τη δύναμη τώρα έμοιαζε με μια ειρωνική υπενθύμιση της προδοσίας και της απογοήτευσης που είχα βιώσει τις προηγούμενες μέρες.
«Έρχομαι που να πάρει η ευχή, περίμενε, που να κουνηθώ, σαν αργοκίνητο καράβι γαμώτο περπατάω» ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε σχεδόν κουτσαίνοντας να φθάσει στην εξώπορτα. Το κουδούνι συνέχιζε να χτυπά δαιμονισμένα, ο επισκέπτης εκτός όλων των άλλων ήταν ανυπόμονος και αγενής.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα στενό στη Λαμπράκη και περπατώντας πιασμένες αγκαζέ φθάσαμε σιγά-σιγά στο σπίτι. Ταλαιπωρήθηκα να βρω λίγο τα κλειδιά της εξώπορτας από το διαμέρισμα που μέναμε, πάντα με ταλαιπωρούσε αυτή η τεράστια τσάντα που κουβαλούσα, ανάθεμά με αν ήξερα τι είχε μέσα.
Ο θάλαμος του νοσοκομείου ήταν ένα στενός χώρος με ένα κρεβάτι ακριβώς απέναντι μου και με τον ασθενή που φιλοξενούσε να έχει γυρισμένη την πλάτη του προς το σημείο όπου βρισκόμουν, στο δεξί μου χέρι στο βάθος μπροστά από ένα παραβάν άλλο ένα κρεβάτι φιλοξενούσε τον Κωνσταντίνο, ήταν ξύπνιος με την πλάτη ανασηκωμένη από δύο μαξιλάρια και δίπλα του...
Φεύγοντας από το γραφείο του Κωνσταντίνου-τι ηλίθιος άνθρωπος θεέ μου, ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό μας, το παρελθόν για αυτόν είναι πάντοτε παρών- διέσχισα την Ερμού και βγήκα στην Τσιμισκή, εκεί συνάντησα ένα διερχόμενο ταξί σε μια πόλη άδεια που έμοιαζε με φάντασμα, ήταν ελεύθερο, το σταμάτησα και ζήτησα από τον οδηγό του να με...
Χαζές σκέψεις έπνιγαν το μυαλό μου σήμερα, ίσως να έφταιγε λιγάκι το Sivas, ίσως πάλι να έφταιγαν τα κόκκινα σαν τριαντάφυλλα χείλη της Ιφιγένειας που τα είχα τώρα εμπρός μου αλλά τα είχα στερηθεί τόσα χρόνια και τα έβλεπα να ανοιγοκλείνουν με τόση χάρη που συγκλόνιζαν κάθε σπιθαμή από το κορμί μου, ίσως να έφταιγε και ο αχνός της αναπνοής...
