17 Εξαιρετικά Αποφθέγματα Του Μεγάλου Έλληνα Ποιητή Γιάννη Ρίτσου

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά στις 1 Μαΐου του 1909 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου του 1990. Γνωστότατος ποιητής και πεζογράφος με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δύο μυθιστορήματα και θεωρείται από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γιος εύπορου κτηματία, τελείωσε το σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο γυμνάσιο του Γυθείου. Ο θάνατος του αδερφού του και της μητέρας του από φυματίωση το 1921, καθώς και η οικονομική καταστροφή της οικογένειας του, απόρροια του χαρτοπαικτικού πάθους του πατέρα του, σημάδεψαν τη ζωή του ποιητή από τα παιδικά του χρόνια.  

Ο Γιάννης Ρίτσος Βραβεύθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Τα γνωστότερα ποιήματά του είναι η «Ρωμιοσύνη», ο «Επιτάφιος», «Το τραγούδι της αδελφής μου», «Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα» και τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» .

Δείτε παρακάτω τα 17 πιο μεστά και γεμάτα σοφία αποφθέγματα του:

1. Έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει
2. Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.
3. Να είμαστε έτοιμοι. Κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα
4. Για να φτάσεις να πεις την αλήθεια, θα πρέπει -λέει- να μην περιμένεις πια τίποτα
5. Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.
6. Δε χρειάζεται να θυμηθείς. Tο ξέρουμε
7. Γιατί τάχα αμαρτία η συμφωνία με την επιθυμία σας;
8. Μάθε ν' αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη.
9. Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση.
10. Κάποτε, από μια σύμπτωση, βρίσκουν οι λέξεις το άλλο νόημά τους.
11. Η αρετή μας είναι η αμοιβαία μας χρησιμότητα.
12. Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα. Μονάχος στην δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα...
13. Καλό προσωπείο, σε δύσκολους καιρούς, ο μύθος.
14. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις -εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.
15. Μου χρειάζεται πριν απ' το θάνατό μου μια ύστατη γνώση, η γνώση τού θανάτου μου, για να μπορέσω να πεθάνω.
16. Αν δεν υπήρχε ο θάνατος ποιος γλύπτης, ποιος ποιητής θα δούλευε για την αθανασία;
17. Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.